Τρίτη 10 Νοεμβρίου 2009
Ειμαρμένη
Fate, image by atomakaikeno.files.wordpress.com
Την Ειμαρμένη δεν την ξεγελάς,
ούτε της φέρεσαι δίχως αβροφροσύνη
γιατί παιχνίδι άτοπο τολμάς
και προκαλείς τη δική σου αφροσύνη.
Την Ειμαρμένη μπροστά σου θα την βρεις,
σε κάθε βήμα, σε κάθε απόφασή σου,
καθώς της Μοίρας γίνεσαι συμπορευτής
και ανατρέχεις πως βαδίζεις τη ζωή σου.
Την Ειμαρμένη την τραγούδησαν πολλοί,
μέσα από βάσανα και χίλιες καταιγίδες
μα ξέχωρα από σένα μη θαρρείς,
πως ζει ανάμεσα σε βάκχους και νεράιδες.
Marialena, 7/11/2009
Τρίτη 3 Νοεμβρίου 2009
Πνοή
Blow me a kiss, image by sam-turner.com
Άνοιξα τα χέρια
για να σε κρατήσω,
σαν ηλιαχτίδα που τρυπούσε
το κορμί,
ή σαν αγέρας που φυσούσε
μανιασμένος.
Άνοιξα τα χέρια
για να σε κρατήσω,
σαν σε άγγιξα θολά
σε ένα τοπίο στην ομίχλη,
εικόνα τρισδιάστατη
μα τόσο στρεβλωμένη,
από παράξενα παιχνίδια του μυαλού
και του λαβύρινθου παγίδες.
Κι εσύ μου ξέφυγες με μιας
απ' τη παγίδα που είχα στήσει
να σε πιάσω,
να σε κρατήσω στης αγκάλης μου
το σύμπαν,
μα εσύ έγινες πνοή και έτσι χάθηκες.
Marialena, 31/10/2009
Τρίτη 27 Οκτωβρίου 2009
Το Μυστικό Σημάδι
Έγραψα με λόγια τ' όνομά σου
στης άμμου της χρυσής το στριφογύρισμα
και άφησα του κύματος τη χάρη
να κατακλύσει
του Ανέμου τη Κλωθώ
και με ένα φύσημα του νου
να ρθει κι από κοντά σου
να με πάρει.
Χάραξα μέσ' της καρδιάς τα ορύγματα
το μυστικό σημάδι,
για να μην το βρεις εξεπίτηδες
ποτέ
κι εγώ για να ξεχάσω το στρατί
που μ' οδήγησε να το σκαλίσω
μια νυχτιά σε φύλλο ματωμένο.
Κι είδα του φεγγαριού το κλάμα
με δάκρυα ανεπαίσθητα
να λάμπουν κει μπροστά μου,
σαν άγγιξα το στέρνο μου
στη θύμησή σου επάνω
σαν σε έφερα στο νου,
ένα όνομα στην άμμο
που ήλθε σαν βεγγαλικό
και εχάθηκε για πάντα.
L'Amoureux, image by www.tarotexperts.com
Marialena, 23/10/2009
στης άμμου της χρυσής το στριφογύρισμα
και άφησα του κύματος τη χάρη
να κατακλύσει
του Ανέμου τη Κλωθώ
και με ένα φύσημα του νου
να ρθει κι από κοντά σου
να με πάρει.
Χάραξα μέσ' της καρδιάς τα ορύγματα
το μυστικό σημάδι,
για να μην το βρεις εξεπίτηδες
ποτέ
κι εγώ για να ξεχάσω το στρατί
που μ' οδήγησε να το σκαλίσω
μια νυχτιά σε φύλλο ματωμένο.
Κι είδα του φεγγαριού το κλάμα
με δάκρυα ανεπαίσθητα
να λάμπουν κει μπροστά μου,
σαν άγγιξα το στέρνο μου
στη θύμησή σου επάνω
σαν σε έφερα στο νου,
ένα όνομα στην άμμο
που ήλθε σαν βεγγαλικό
και εχάθηκε για πάντα.
L'Amoureux, image by www.tarotexperts.com
Marialena, 23/10/2009
Τρίτη 20 Οκτωβρίου 2009
Πρώτη Φορά
Πρώτη φορά σε αντάμωσα,
πρώτη φορά σε είδα
πρώτη φορά σε ένιωσα
δίπλα μου να ανασαίνεις,
πρώτη φορά,
πρώτη ματιά,
πρώτο φιλί τ' αγέρα,
ένα χαμόγελο κρυφό
που έσκασε στα χείλη,
πρώτη νυχτιά που έφτασε
τον δρόμο πριν να πάρεις,
στα φώτα λίγο πριν χαθείς
στο πλήθος το πελώριο,
πρώτη φορά,
πρώτη ματιά
και μια κουβέντα στα κλεφτά
σαν κίνησες να φύγεις,
πρώτο γελάκι ξαφνικά
όταν εκεί πρώτη φορά,
είπες να μην χαθούμε
και εγώ εκεί στο πουθενά
σου έγνεψα,
"θα τα πούμε..."
FirstLove_comic, image by www.dressaday.com
Marialena, 15/10/2009
πρώτη φορά σε είδα
πρώτη φορά σε ένιωσα
δίπλα μου να ανασαίνεις,
πρώτη φορά,
πρώτη ματιά,
πρώτο φιλί τ' αγέρα,
ένα χαμόγελο κρυφό
που έσκασε στα χείλη,
πρώτη νυχτιά που έφτασε
τον δρόμο πριν να πάρεις,
στα φώτα λίγο πριν χαθείς
στο πλήθος το πελώριο,
πρώτη φορά,
πρώτη ματιά
και μια κουβέντα στα κλεφτά
σαν κίνησες να φύγεις,
πρώτο γελάκι ξαφνικά
όταν εκεί πρώτη φορά,
είπες να μην χαθούμε
και εγώ εκεί στο πουθενά
σου έγνεψα,
"θα τα πούμε..."
FirstLove_comic, image by www.dressaday.com
Marialena, 15/10/2009
Τρίτη 13 Οκτωβρίου 2009
Άνεμος
Άνεμος ήσουν κι αστραπή
στου ονείρου μου τον χάρτη,
μες της νυχτιάς τη σιγαλιά
η θύμησή που εχάθη
Άνεμος ήσουν ξαφνικός
όταν με βιά φυσούσες
κι έπαιρνες φεύγοντας θαρρώ,
ό,τι είχα να σου δώσω
Wind blows strong, image by blogs.sch.gr
Άνεμος ήσουν μάτια μου,
αγέρας μανιασμένος
που της πνοής σου αναθεμιά
ξερίζωνε τα δέντρα
Άνεμος δίχως έλεος,
άνεμος δίχως λόγια,
άνεμος ήσουν κι αστραπή
στοιχειό εσύ της φύσης.
Marialena, 11/10/2009
στου ονείρου μου τον χάρτη,
μες της νυχτιάς τη σιγαλιά
η θύμησή που εχάθη
Άνεμος ήσουν ξαφνικός
όταν με βιά φυσούσες
κι έπαιρνες φεύγοντας θαρρώ,
ό,τι είχα να σου δώσω
Wind blows strong, image by blogs.sch.gr
Άνεμος ήσουν μάτια μου,
αγέρας μανιασμένος
που της πνοής σου αναθεμιά
ξερίζωνε τα δέντρα
Άνεμος δίχως έλεος,
άνεμος δίχως λόγια,
άνεμος ήσουν κι αστραπή
στοιχειό εσύ της φύσης.
Marialena, 11/10/2009
Τρίτη 29 Σεπτεμβρίου 2009
Άγγελέ μου
Joy and Sorrow, image by www.angels.net.au
Άγγελέ μου,
του σκότους μου οχλοβοή
και του καημού μου πόνος,
με τι καρδιά και τι ψυχή
θα απομείνω μόνη,
όταν εσύ για μια στιγμή
από Άγγελος Κυρίου,
ρομφαία πήρες στιβαρή
και βρήκες να την μπήξεις,
εκεί που το αίμα ανάβλυζε
σαν να ταν πεταλούδα,
για να το νιώσω το φιλί
σαν δίκοπο μαχαίρι
και του προσώπου σου η θωριά
να μοιάζει καταιγίδα,
καθώς εσύ μια βραδιά
ξέχασες το όνομά μου
και έπαψες τότε να μιλάς
με λόγια της αγάπης,
με ξένο βλέμμα να κοιτάς
αυτήν που είχες προδώσει,
για να θυμάμαι πως ξανά
έγινες ό,τι ήσουν,
άνθρωπος δίχως τα φτερά
που ανήκουν στους Αγγέλους.
Marialena, 15/9/2009
Τρίτη 22 Σεπτεμβρίου 2009
Τέλος Εποχής
Μετράς τις ώρες,
τα λεπτά πως θα περάσουν,
με προσδοκία αν το ποθούμενο
θα αποδειχθεί μπροστά στα έκπληκτα
τα μάτια σου,
μα πάντοτε γελιέσαι, πάντοτε
και η χαρμόλυπη γίνεται
το δεύτερό σου φόρεμα,
το δανεικό, το αταίριαστο,
καθώς εσύ αναζητάς ξανά
να βρεις τη γραμμή των οριζόντων
μέσα σου
και να χαράξεις τα όριά σου
στο χαρτί ή στο μυαλό
και να τα κάνεις πράξη,
ενώ κρυφογελά από μακρυά
η Ειρωνία της Τύχης.
Τι και αν έκανες αυτό που νόμιζες,
σωστό ή λάθος,
κριτής του εαυτού σου μην γενείς
για το ακαθόριστο και το προδιαγεγραμμένο,
στο τέλος εποχής απλά
τα βήματα χαράσσεις εις την άμμο
και βαδίζεις με τον Θεό αντάμα
ή τον καιρό κόντρα,
ντύσου καλά στους ευμετάβλητους καιρούς
μα πανοπλία μη φορέσεις,
για να δεχθείς της Μοίρας το προλάλησμα,
άστο να φύγει από κοντά σου, άστο
κι αποχαιρέτα τελικά,
ό,τι απέμεινε απ' του Ονείρου
το ξεστάχυασμα έναν καιρό
και μια στιγμή που πέρασε για πάντα.
Marialena, 7/9/2009 (Τέλος Εποχής)
τα λεπτά πως θα περάσουν,
με προσδοκία αν το ποθούμενο
θα αποδειχθεί μπροστά στα έκπληκτα
τα μάτια σου,
μα πάντοτε γελιέσαι, πάντοτε
και η χαρμόλυπη γίνεται
το δεύτερό σου φόρεμα,
το δανεικό, το αταίριαστο,
καθώς εσύ αναζητάς ξανά
να βρεις τη γραμμή των οριζόντων
μέσα σου
και να χαράξεις τα όριά σου
στο χαρτί ή στο μυαλό
και να τα κάνεις πράξη,
ενώ κρυφογελά από μακρυά
η Ειρωνία της Τύχης.
Τι και αν έκανες αυτό που νόμιζες,
σωστό ή λάθος,
κριτής του εαυτού σου μην γενείς
για το ακαθόριστο και το προδιαγεγραμμένο,
στο τέλος εποχής απλά
τα βήματα χαράσσεις εις την άμμο
και βαδίζεις με τον Θεό αντάμα
ή τον καιρό κόντρα,
ντύσου καλά στους ευμετάβλητους καιρούς
μα πανοπλία μη φορέσεις,
για να δεχθείς της Μοίρας το προλάλησμα,
άστο να φύγει από κοντά σου, άστο
κι αποχαιρέτα τελικά,
ό,τι απέμεινε απ' του Ονείρου
το ξεστάχυασμα έναν καιρό
και μια στιγμή που πέρασε για πάντα.
Marialena, 7/9/2009 (Τέλος Εποχής)
Τρίτη 15 Σεπτεμβρίου 2009
Πέρα από τα όρια
Beyond the limits, image by www.aurora.org.uk
Αντικαθέπτρισμα του νου,
ξελόγιασμα της φαντασίας,
άσε τα μάτια να λαθεύουν
μπρος στο χορό
των Ανόσιων Νεράιδων,
ό,τι αντικρύζες μέσα από το πρίσμα
του Οφθαλμοφανούς Ανυπόστατου,
ίσως να μην το δεις ξανά
ποτέ το ίδιο,
ξεγύμνωσε το φτιασιδωμένο
προσωπείο σου,
απ' τα κτερίσματα που ευλαβικά
προσμένουν να πάρουν τη μορφή σου
στο Επέκεινα
κι άσε να πέσει ο μανδύας που
τυλίγει ασφυκτικά τις σάρκες σου,
πριν να προσέλθεις στο βατήρα
για την Ανάληψη εις τους ουρανούς
και τη ζωή πέρα από τα όρια
της Γνωστικής σου αντιληπτικότητας.
Marialena, 18/8/2009
Τρίτη 8 Σεπτεμβρίου 2009
Παράξενοι Καιροί
Παράξενους καιρούς
διαλέξαμε να ζούμε,
τις Συμπληγάδες Πέτρες
προσπερνώντας
και διασχίζοντας
απέραντες έρημες εκτάσεις,
μέσα στο άγνωστο κορμί μας.
Παράξενους καιρούς
που πλάσαμε,
στης φαντασίας μας
τες αφανέρωτες ατραπούς
και κάναμε πραγματικότητα,
μέσα από σενάρια
παγανιστικής ειδωλολατρίας.
Παράξενους καιρούς,
μα με τη πρόκληση
να τα αφήσεις όλα πίσω
σε μια κίνηση γενναίας αυτοχειρίας
και αποποίησης των ευθυνών σου,
στρέφοντας τη ματιά προς
την Ιθάκη που προσμένεις να αντικρίσεις.
Image by www.accentukcomics.com/strangetimes
Marialena, 14/8/2009
διαλέξαμε να ζούμε,
τις Συμπληγάδες Πέτρες
προσπερνώντας
και διασχίζοντας
απέραντες έρημες εκτάσεις,
μέσα στο άγνωστο κορμί μας.
Παράξενους καιρούς
που πλάσαμε,
στης φαντασίας μας
τες αφανέρωτες ατραπούς
και κάναμε πραγματικότητα,
μέσα από σενάρια
παγανιστικής ειδωλολατρίας.
Παράξενους καιρούς,
μα με τη πρόκληση
να τα αφήσεις όλα πίσω
σε μια κίνηση γενναίας αυτοχειρίας
και αποποίησης των ευθυνών σου,
στρέφοντας τη ματιά προς
την Ιθάκη που προσμένεις να αντικρίσεις.
Image by www.accentukcomics.com/strangetimes
Marialena, 14/8/2009
Τρίτη 1 Σεπτεμβρίου 2009
Ό,τι αγάπησα
Ό,τι αγάπησα κύλησε στον αέρα
και εχάθη,
σαν μια ανάσα του Θεού
που εξέπνευσε με μιας,
όσο κρατάει ένα φιλί
ανάμεσα σε δυο απέλπιδες
εραστές του ονείρου.
Ό,τι αγάπησα έφυγε από κοντά μου
για πάντα,
είτε το έδιωξα εγώ,
είτε πήρε το δρόμο της Λήθης
γιατί ήταν τα φεγγάρια
αντίθετα στου Έρωτα
τη μανιασμένη ρώτα.
Ό,τι αγάπησα έπαψε να υπάρχει
σαν να εξαϋλώθηκε,
κόντρα στα βράχια των οικτιρμών
και των στιγμών
που δεν εκράτησαν ποτέ τους,
παίζει μαζί μου το κισμέτ
για να αποδείξει τους δικούς του Νόμους.
Kissing, image by static.open.salon.com
Marialena, 15/07/2009
και εχάθη,
σαν μια ανάσα του Θεού
που εξέπνευσε με μιας,
όσο κρατάει ένα φιλί
ανάμεσα σε δυο απέλπιδες
εραστές του ονείρου.
Ό,τι αγάπησα έφυγε από κοντά μου
για πάντα,
είτε το έδιωξα εγώ,
είτε πήρε το δρόμο της Λήθης
γιατί ήταν τα φεγγάρια
αντίθετα στου Έρωτα
τη μανιασμένη ρώτα.
Ό,τι αγάπησα έπαψε να υπάρχει
σαν να εξαϋλώθηκε,
κόντρα στα βράχια των οικτιρμών
και των στιγμών
που δεν εκράτησαν ποτέ τους,
παίζει μαζί μου το κισμέτ
για να αποδείξει τους δικούς του Νόμους.
Kissing, image by static.open.salon.com
Marialena, 15/07/2009
Τρίτη 25 Αυγούστου 2009
Παράξενος Επιβάτης
Τι ήσουνα για μένανε,
εκτός από αγάπη
ήσουν πληγή μου ανοιχτή
και πόνος κάθε βράδυ.
Δεν ήτανε τα χάδια σου
το πιο γλυκό ταξίδι,
ήταν αγκάθια στη καρδιά
κάθε φορά στα σκοτεινά,
που έπεφτε το δείλι.
Τι ήσουνα για μένανε,
έρωτα δίχως δάκρυ
που έφυγες οριστικά
και με άφησες μονάχη.
Δεν ήτανε τα χάδια σου
το πιο γλυκό ταξίδι,
ήταν αγκάθια στη καρδιά
κάθε φορά στα σκοτεινά,
που έπεφτε το δείλι.
Τι ήσουνα για μένανε,
παράξενε επιβάτη
που διάλεξες να εμφανιστείς
και ύστερα εχάθεις.
Silhouette Of Man Walking, image by Luciana Frigerio @ images.com
Marialena, 11/7/2009
εκτός από αγάπη
ήσουν πληγή μου ανοιχτή
και πόνος κάθε βράδυ.
Δεν ήτανε τα χάδια σου
το πιο γλυκό ταξίδι,
ήταν αγκάθια στη καρδιά
κάθε φορά στα σκοτεινά,
που έπεφτε το δείλι.
Τι ήσουνα για μένανε,
έρωτα δίχως δάκρυ
που έφυγες οριστικά
και με άφησες μονάχη.
Δεν ήτανε τα χάδια σου
το πιο γλυκό ταξίδι,
ήταν αγκάθια στη καρδιά
κάθε φορά στα σκοτεινά,
που έπεφτε το δείλι.
Τι ήσουνα για μένανε,
παράξενε επιβάτη
που διάλεξες να εμφανιστείς
και ύστερα εχάθεις.
Silhouette Of Man Walking, image by Luciana Frigerio @ images.com
Marialena, 11/7/2009
Τρίτη 18 Αυγούστου 2009
Ψίθυρος
Το όνομά σου ψιθυρίζω σιγανά,
με μια φωνή που ξεπηδάει
απ' τη ψυχή μου,
είσαι εδώ,
είσαι παντού και πουθενά
και η μορφή σου
παίζει κρυφτό
στη λογική μου.
Το όνομά σου το προφέρω
πια αργά,
σαν μια θύμηση
που δεν θέλω να ξεχάσω,
είσαι εδώ,
είσαι παντού και πουθενά,
μέσα στα πλαίσια
εικόνων που θαυμάζω.
Το όνομά σου το συλλαβίζω
μοναχή,
να μην με ακούσει
ούτε ο Θεός κανένα βράδυ,
είσαι εδώ,
είσαι παντού και πουθενά,
λόγια που δεν τα διάβασες ποτέ
κιτρινισμένο γράμμα στο συρτάρι.
Whisper your name, image by www.rowox.com
Marialena, 11/7/2009
με μια φωνή που ξεπηδάει
απ' τη ψυχή μου,
είσαι εδώ,
είσαι παντού και πουθενά
και η μορφή σου
παίζει κρυφτό
στη λογική μου.
Το όνομά σου το προφέρω
πια αργά,
σαν μια θύμηση
που δεν θέλω να ξεχάσω,
είσαι εδώ,
είσαι παντού και πουθενά,
μέσα στα πλαίσια
εικόνων που θαυμάζω.
Το όνομά σου το συλλαβίζω
μοναχή,
να μην με ακούσει
ούτε ο Θεός κανένα βράδυ,
είσαι εδώ,
είσαι παντού και πουθενά,
λόγια που δεν τα διάβασες ποτέ
κιτρινισμένο γράμμα στο συρτάρι.
Whisper your name, image by www.rowox.com
Marialena, 11/7/2009
Τρίτη 14 Ιουλίου 2009
Στον Αέρα
The Lovers, image by binagupta.sulekha.com
Θέλω να αγγίξω τα μαλλιά σου,
να τα χαϊδέψω απαλά
σαν το αγέρι που φυσά
και σε τυλίγει,
να αφουγκραστώ τη σιγαλιά
μέσα απ' τη χρυσή σου τη θωριά
που έχει μείνει
εις των δακτύλων μου τη μνήμη.
Να σε αντικρίσω σαν παιδί,
βλέμμα αγνό να μ' οδηγεί
να γίνω μέρος
του ιδανικού σου κόσμου
κι όταν σε παίρνω αγκαλιά,
χιλιάδες τα βεγγαλικά
που φανερώνονται
με ένα φιλί εμπρός σου.
Θέλω μονάχα να σου πω,
όσα δεν πρόλαβα να δω
μέσα απ' τα χείλη σου
που με οδηγούσαν πέρα,
σε άλλης γης τους ουρανούς
σε ορίζοντες μοναδικούς,
με τα πυρρόξανθα μαλλιά σου
να με μεθούν όπως πετάνε στον αέρα.
Marialena, 11/07/2009
Τρίτη 7 Ιουλίου 2009
Χρόνος
Πέρασαν τα χρόνια,
αλλάξαν οι καιροί
και εμείς στέκουμε ακόμα
στης προκυμαίας το αδιάβατο
το πέρας,
κοιτάζοντας τα σύννεφα
που ταξιδεύουν αδιάκοπα,
μες του καιρού τα ανυπολόγιστα
τερτίπια.
Πέρασαν τα χρόνια,
ασπρίσαν τα μαλλιά
σαν δείγμα του χρόνου που
καλπάζει,
ενώ εμείς αδιάκοπα τα χέρια μας
τείνουμε προς το αδιόρατο,
για να πιαστούμε θέλωντας
από ένα τόσο δα αγκίστρι,
μέσα στο δίχτυ του παρόντος.
Πέρασαν τα χρόνια
και αμφιβάλλω αν μάθαμε τίποτα
το ουσιαστικό,
από την ίδια την ύπαρξή μας
σε ένα περιβάλλον άξενο
για τα παιδιά της χαραυγής
και του λυκόφωτος,
δεν έχει σημασία,
αρκεί που το επιτρέψαμε.
Dali time wall clock, image by www.geeky-gadgets.com
Marialena, 3/7/2009
αλλάξαν οι καιροί
και εμείς στέκουμε ακόμα
στης προκυμαίας το αδιάβατο
το πέρας,
κοιτάζοντας τα σύννεφα
που ταξιδεύουν αδιάκοπα,
μες του καιρού τα ανυπολόγιστα
τερτίπια.
Πέρασαν τα χρόνια,
ασπρίσαν τα μαλλιά
σαν δείγμα του χρόνου που
καλπάζει,
ενώ εμείς αδιάκοπα τα χέρια μας
τείνουμε προς το αδιόρατο,
για να πιαστούμε θέλωντας
από ένα τόσο δα αγκίστρι,
μέσα στο δίχτυ του παρόντος.
Πέρασαν τα χρόνια
και αμφιβάλλω αν μάθαμε τίποτα
το ουσιαστικό,
από την ίδια την ύπαρξή μας
σε ένα περιβάλλον άξενο
για τα παιδιά της χαραυγής
και του λυκόφωτος,
δεν έχει σημασία,
αρκεί που το επιτρέψαμε.
Dali time wall clock, image by www.geeky-gadgets.com
Marialena, 3/7/2009
Τρίτη 30 Ιουνίου 2009
Αμοιβάδα
Αμοιβάδα, φωτογραφία από users.kor.shc.gr
Κουράστηκα,
να 'μαι του ειδώλου
η ανεσταμμένη εικόνα,
σε έναν καθρέπτη παραμορφωτικό
της λογικής μου,
να μοιάζω πια σαν ξεφτισμένα αποφόρια
ενός σκιάχτρου,
που στέκει εκεί καταμεσής
για να τρομάζει,
μηδέ τα όρνια μα ούτε πια
και τη ψυχή του.
Κουράστηκα,
να αναπνέω από καλάμι μες το έλος
με τα ζωύφια να αποτελούν
της συντροφιάς μου
τα παράξενα παιχνίδια,
αυτή θα έλεγες ζωή σε κάποιον άλλον?
Σαν αμοιβάδα να μετράς τα κύτταρά σου,
μήπως σου λείψει κάποιο
από τη πρωϊνή αναφορά,
στον ακατανόμαστο, φοβικό,
εαυτό σου.
Κουράστηκα σου λέω
κι απύβδησα,
να ξεχωρίζω την ίρα από το στάρι
μες το μυαλό μου πάντα,
ενώ το έργο εκτυλίσσεται
δίχως το βασικό ερμηνευτή του,
σε μια συνέχεια χιλιοπαιγμένη
απίστευτα βαρετή κι ειπωμένη,
από το δεδομένο τέλος που
τα γράμματα πάλι ξανά
θα φέρουν.
Marialena, 17/6/2009
Τρίτη 23 Ιουνίου 2009
Δαμόκλειος Σπάθη
Κλείνομαι, μέσα στου μυαλού μου
τις πολύχρωμες εικόνες,
σαν σε παραίσθηση που υπήρχε από πάντα
στου τσίρκου μου
τις ανόσιες τις σκέψεις.
Κλείνομαι, μες σ' ένα κάστρο
των ιδεών οχυρωμένο,
μέσα σε πλέγματα αφανή
μα κι ορισμένα,
από τα τείχη που μονάχη μου εγείρω.
Damocles sword, image by http://g.astrology.com
Δεν είμαι εγώ του εαυτού μου ο σωτήρας,
μοιάζω να λέω αντικρύζοντας τον Ήλιο
είμαι η Δαμόκλειος η σπάθη
που με οργή επί της κεφαλής, κρεμάται,
σαν τη λεπτή γραμμή της ανοχής, περάσω.
Κλείνομαι, μες τον λαβύρινθο
με τον Μινώταυρο εμπρός μου,
ποιός θα νικήσει ουδώλως έχει σημασία,
αρκεί που ζω για να διαιωνίζω
ένα παιχνίδι που 'ναι απ' την αρχή, χαμένο.
Marialena, 16/6/2009
τις πολύχρωμες εικόνες,
σαν σε παραίσθηση που υπήρχε από πάντα
στου τσίρκου μου
τις ανόσιες τις σκέψεις.
Κλείνομαι, μες σ' ένα κάστρο
των ιδεών οχυρωμένο,
μέσα σε πλέγματα αφανή
μα κι ορισμένα,
από τα τείχη που μονάχη μου εγείρω.
Damocles sword, image by http://g.astrology.com
Δεν είμαι εγώ του εαυτού μου ο σωτήρας,
μοιάζω να λέω αντικρύζοντας τον Ήλιο
είμαι η Δαμόκλειος η σπάθη
που με οργή επί της κεφαλής, κρεμάται,
σαν τη λεπτή γραμμή της ανοχής, περάσω.
Κλείνομαι, μες τον λαβύρινθο
με τον Μινώταυρο εμπρός μου,
ποιός θα νικήσει ουδώλως έχει σημασία,
αρκεί που ζω για να διαιωνίζω
ένα παιχνίδι που 'ναι απ' την αρχή, χαμένο.
Marialena, 16/6/2009
Τρίτη 2 Ιουνίου 2009
Όρνια
Black Vultures, image by jrscience.wcp.muohio.edu
Εμπρός λοιπόν ξεσκίστε με,
σάρκα ζεστή και ακόμα να ρέει
το αίμα ανάμεσα στα νύχια σας,
όρνια εσείς αρπακτικά,
ελάτε πάρτε το κομμάτι που ορέγεστε,
μην ωρωδείτε,
κοπίαστε,
ακονίστε τους κοπτήρες σας,
τα γαμψά σας ράμφη
και ορμίξτε.
Ένας άνθρωπος μόνος στην έρημο,
είναι ένα δέλεαρ αυτό, δεν λέω,
να περπατά κάτω από
τις ανελέητες ακτίνες του Φλογισμένου Δίσκου,
λίγο πριν παραδώσει το πνεύμα ημιθανής,
να λοιπόν η ευκαιρία,
πετάξτε από πάνω του διερευνητικά
και στη κατάλληλη στιγμή,
επιτεθείτε του βαύναυσα,
ανελέητα, αμείλικτα.
Κι έπειτα, σαν αποτελειώσετε
το θεσπέσιό σας γεύμα,
αφήστε με να αποκάμω διαλυμμένος
από της ενθανάτιάς σας όρεξης
το φθονερό το ένστικτο,
είναι και αυτό μια μορφή ελευθερίας
το δίχως άλλο,
να ξέρεις πως κάποτε σημαίνει το τέλος
για όλα όσα παρυσφρείουν στο μυαλό
και προφέρουν ακατανίκητη λεία στα όρνια.
Marialena, 1/6/2009
Τρίτη 26 Μαΐου 2009
Equation of a Mastermind
Do you think you know the world
well enough,
to understand yourself
and the others around you,
well you've been fooling yourself
big time,
because no one knows what's in store
for them in the morning after.
Do you think what you're feeling
is enough to make the world
go round,
or what the people next to you
think about is often safe
and reassuring for every one,
well you've been fooling yourself
again,
because nobody's safe from their
thoughts,
when they shut their lids off
at the end of the day.
Image by www.altui.com
Actually there's only one thing
to say or do
and that's to come in terms
with the way of the world,
long before you were born
and long after you will die,
this is how it works -
you are just a part of it all
whether that suits you or not,
just a tiny particle in the
foundation of what lies beneath
your wildest imagination.
Cannot say much either,
I'm just as blindfolded as you are
in putting my foot on the ground,
one after the other,
so go ahead, live as if
you were in a flow,
not holding back on anything tangible,
this is the world that we live in,
a place where relativity
was always the issue
and we people, were
just the derivatives in
the equation of a mastermind.
Marialena, 24/5/2009
well enough,
to understand yourself
and the others around you,
well you've been fooling yourself
big time,
because no one knows what's in store
for them in the morning after.
Do you think what you're feeling
is enough to make the world
go round,
or what the people next to you
think about is often safe
and reassuring for every one,
well you've been fooling yourself
again,
because nobody's safe from their
thoughts,
when they shut their lids off
at the end of the day.
Image by www.altui.com
Actually there's only one thing
to say or do
and that's to come in terms
with the way of the world,
long before you were born
and long after you will die,
this is how it works -
you are just a part of it all
whether that suits you or not,
just a tiny particle in the
foundation of what lies beneath
your wildest imagination.
Cannot say much either,
I'm just as blindfolded as you are
in putting my foot on the ground,
one after the other,
so go ahead, live as if
you were in a flow,
not holding back on anything tangible,
this is the world that we live in,
a place where relativity
was always the issue
and we people, were
just the derivatives in
the equation of a mastermind.
Marialena, 24/5/2009
Τρίτη 19 Μαΐου 2009
Προγραμματισμός
Προγραμματίζω σχεδόν τα πάντα-
εκτός από την τυχαιότητα
των γεγονότων των ιδίων,
σε μια σειρά εξωλογική
μα συνάμα τόσο πολύ οικεία
στα μάτια ενός απαίδευτου μάρτυρα,
του εαυτού μου του ιδίου.
Τι θα συμβεί και πότε ορίζω,
σε ασυνέχειες της λογικής της σκέψης
καθώς μαέστρος της στιγμής
αναγορεύομαι,
εμπρός σε ένα κοινό αιμοδιψές
για αποφυγή των συγκινήσεων,
όπως οι κορυφές των παγόβουνων
διαφαίνονται στη παγωμένη θάλασσα,
ξεπροβάλλοντας κατά μήκος
της ίσαλου γραμμής.
Προγραμματίζω σχεδόν τα πάντα=
εκτός από τα καθέκαστα της ζωής,
που έρχονται για να διαψεύσουν περίτρανα
ότι το Τίποτα ειναι το Παν
και να ανατρέψουν το Χάος
σε μιαν ακόμη ακολουθία του Μη Γενομένου,
ακυρώνοντας μέχρι την επόμενη συλλογιστική
τις υποθέσεις εργασίας που αυτομολούν,
δραπετεύοντας προς τις ανεξερεύνητες
συστάδες ενός εμμένοντος εγκεφάλου.
Marialena, 8/5/2009
εκτός από την τυχαιότητα
των γεγονότων των ιδίων,
σε μια σειρά εξωλογική
μα συνάμα τόσο πολύ οικεία
στα μάτια ενός απαίδευτου μάρτυρα,
του εαυτού μου του ιδίου.
Τι θα συμβεί και πότε ορίζω,
σε ασυνέχειες της λογικής της σκέψης
καθώς μαέστρος της στιγμής
αναγορεύομαι,
εμπρός σε ένα κοινό αιμοδιψές
για αποφυγή των συγκινήσεων,
όπως οι κορυφές των παγόβουνων
διαφαίνονται στη παγωμένη θάλασσα,
ξεπροβάλλοντας κατά μήκος
της ίσαλου γραμμής.
Προγραμματίζω σχεδόν τα πάντα=
εκτός από τα καθέκαστα της ζωής,
που έρχονται για να διαψεύσουν περίτρανα
ότι το Τίποτα ειναι το Παν
και να ανατρέψουν το Χάος
σε μιαν ακόμη ακολουθία του Μη Γενομένου,
ακυρώνοντας μέχρι την επόμενη συλλογιστική
τις υποθέσεις εργασίας που αυτομολούν,
δραπετεύοντας προς τις ανεξερεύνητες
συστάδες ενός εμμένοντος εγκεφάλου.
Marialena, 8/5/2009
Τρίτη 12 Μαΐου 2009
Ευμενίδες
Ευμενίδες (Ερινύες), image by William Adolphe Bouguereau (1825 - 1905), The remorse of Orestes (1862)
Καθώς τα ξανθά σου μαλλιά θα χαϊδεύω,
ενώ στου Μορφέα τον κόσμο θα έχεις διαβεί
με τα μάτια σου να σφαλίζουν
τις Πύλες του Παραδείσου,
όσο εσύ αποκοιμάσαι
στης αγκάλης μου τον ιστό,
μη φοβηθείς για ό,τι
θα δεις μες το όνειρό σου...
και μη νομίσεις
πως κομμάτι ήταν μόνο
ενός φευγαλέου ονείρου,
που ζήσαμε μαζί
αλλά και χώρια.
Τις Ευμενίδες θα καλέσω,
Κόρες αυτές ικέτιδες θνητών
εις τους αιώνες,
Παρθένες που ακούν τη προσευχή σου
σαν την εκφράσεις με φωνή σπαρακτική,
μα και πελώρια,
Ω, Ευμενίδες ελάτε,
κοπιάστε μες του στέρνου μου
τον πόθο και αισθανθείτε,
ό,τι έχω νιώσει και εγώ
για αυτόν που αντικρύζετε μπροστά σας.
Ελάτε εν χορώ και ψάλτε
Ουράνια Προσευχή
και Ικεσία
για να μην κάνω πίσω,
ζώντας την κάθε μου στιγμή
σαν να' ναι η τελευταία,
ελάτε, κερί σας άναψα
και ρόδα έσπειρα
για να διαβείτε απαλά
στο προορισμό σας.
Κοιτάξτε αυτήν την ομορφιά
που στις παλάμες μου
εναποτίθεται με χάρη,
θαυμάστε ό,τι η Φύση έπλασε
με τόση μαεστρία
και δώστε την ευχή σας
στου κεκοιμημένου νέου
τη καρδιά και τη ψυχή του.
Κι όταν ξυπνήσει,
ας αντικρύσει μέσα από
το πρώτο Φως του Ήλιου,
γυναίκα που του φλογίζει
τη ματιά το δίχως άλλο,
αρκεί να στρέψει το βλέμμα του
σε μένα,
σαν θα ξυπνήσει από τον ύπνο
τον βαθύ, τον λυτρωμένο,
δική μου να είναι η πρώτη του ματιά
και η τελευταία,
καθώς κοντά μου ζεστασιά
ξανά θα βρίσκει.
Ευμενίδες,
τίποτα άλλο δεν θα πω
να παρακούσω τους Χρησμούς και
τα Γραμμένα,
μα θα σωπάσω και θα μαι
εδώ να καρτερώ,
τη παρουσία σας στα λόγια μου
που αντηχούν τρικυμισμένα.
Marialena, 4/5/2009
Τρίτη 5 Μαΐου 2009
Ρόδο Αμάραντο
Σαν ρόδο αμάραντο
με ανθούς παραδωμένους
από καιρό στην λήθη,
έτσι σε φαντάστηκα ξανά,
να γίνεσαι ολόγραμμα
και να περνάς εμπρός μου.
Ρόδο το αμάραντο,
ω θεοί μιλήστε!
Πείτε για την αιδώ,
την έλλειψη του μέτρου
από εμάς τους ασύμφωνους ανθρώπους
με την αρμονία του Σύμπαντος.
Salvador Dali, The rose
Προβάλλετε ισχυρά επιχειρήματα,
εμπρός λοιπόν,
μην λυπηθείτε ούτε έναν σας
δριμύ κατηγορώ,
προς όλους εμάς που
αντικρύσαμε τη ζωή μονοδιάστατα.
Ρόδο το αμάραντο και τα συναφή,
υποκρισίες για να πασπαλίζουμε
τον βίο τον αβίωτο,
με λίγη αστερόσκονη
και ένα αγκάθι στη ψυχή
βαθιά της ριζωμένο.
Marialena, 22/4/2009
με ανθούς παραδωμένους
από καιρό στην λήθη,
έτσι σε φαντάστηκα ξανά,
να γίνεσαι ολόγραμμα
και να περνάς εμπρός μου.
Ρόδο το αμάραντο,
ω θεοί μιλήστε!
Πείτε για την αιδώ,
την έλλειψη του μέτρου
από εμάς τους ασύμφωνους ανθρώπους
με την αρμονία του Σύμπαντος.
Salvador Dali, The rose
Προβάλλετε ισχυρά επιχειρήματα,
εμπρός λοιπόν,
μην λυπηθείτε ούτε έναν σας
δριμύ κατηγορώ,
προς όλους εμάς που
αντικρύσαμε τη ζωή μονοδιάστατα.
Ρόδο το αμάραντο και τα συναφή,
υποκρισίες για να πασπαλίζουμε
τον βίο τον αβίωτο,
με λίγη αστερόσκονη
και ένα αγκάθι στη ψυχή
βαθιά της ριζωμένο.
Marialena, 22/4/2009
Τρίτη 28 Απριλίου 2009
Σε έχω ανάγκη
The Lovers, image by www.artoutside.org
Σε έχω ανάγκη,
για να με παίρνεις αγκαλιά
να με κρατάς στα σκοτεινά
και να μου λες πάλι μετά,
πως είσαι εδώ για να αποδιώχνεις
τα σκιαγμένα,
με του μυαλού τα ορύγματα,
που ξεπροβάλλουν
ωσάν αφιονισμένα.
Σε έχω ανάγκη,
για να σε νιώθω πιο κοντά
όσο ο καιρός θα χτίζει
αυτό το κάτι
ανάμεσα σε μένα και σε σένα,
όταν ο ουρανός θα παίρνει χρώμα του νοτιά,
αγάπη λέγεται θαρρώ,
σχέση στοργής,
μάτια μου αγαπημένα.
Σε έχω ανάγκη,
μη με ρωτήσεις το γιατί,
γιατί είμαι άνθρωπος και εγώ
και της ζωής τα μετερίζια
κάποτε τα περπατάς παρέα,
με έναν άνθρωπο δικό σου,
τον άνδρα που χεις στο πλευρό σου
και είσαι εσύ αυτός που έμελε,
να ξεπροβάλλεις στη σιωπή
και να γενείς από το τίποτα, το Ένα.
Marialena, 11/4/2009
Τρίτη 21 Απριλίου 2009
Βροχή της Ανοίξεως
Βροχή της Ανοίξεως,
σταγόνες αίματος του Αμνού προς Σφαγήν,
Βροχή της Ανοίξεως
και μυρωδιές των Κόσμου,
νοτισμένες επιδερμίδες από μια
παροδική συνάθροιση
των Δαιμόνων
στα Ουράνια,
Ήλιος και Βροχή
ταιριαστό ζευγάρι,
μόνον που ποτέ τους
δεν θα σμίξουν, ποτέ,
καθώς ο ένας από τον άλλον
την Κοσμοκρατορία θε
να πάρει.
Βροχή της Ανοίξεως,
ντύσου καλά,
έξω κρύωσε ο καιρός και πάλι
και τι με αυτό θα αποκριθείς
αδιάφορα,
με μιαν Βροχή της Ανοίξεως τάχα
θα αλλάξει ο ρους του Κόσμου?
Όχι, δεν το πιστεύω, απλά
για να σε προστατέψω σε αγάπησα
και σου προσέφερα μανδύα
να φορέσεις,
αλλά εις μάτην, καθώς,
η βροχή εστέρεψε ξανά
και εσύ αποστρέφοντας το πρόσωπο,
ανήλθες εις τα Ουράνια.
Yin Yan 2000, image by www.wahcenter.net
Marialena, 22/03/2009
σταγόνες αίματος του Αμνού προς Σφαγήν,
Βροχή της Ανοίξεως
και μυρωδιές των Κόσμου,
νοτισμένες επιδερμίδες από μια
παροδική συνάθροιση
των Δαιμόνων
στα Ουράνια,
Ήλιος και Βροχή
ταιριαστό ζευγάρι,
μόνον που ποτέ τους
δεν θα σμίξουν, ποτέ,
καθώς ο ένας από τον άλλον
την Κοσμοκρατορία θε
να πάρει.
Βροχή της Ανοίξεως,
ντύσου καλά,
έξω κρύωσε ο καιρός και πάλι
και τι με αυτό θα αποκριθείς
αδιάφορα,
με μιαν Βροχή της Ανοίξεως τάχα
θα αλλάξει ο ρους του Κόσμου?
Όχι, δεν το πιστεύω, απλά
για να σε προστατέψω σε αγάπησα
και σου προσέφερα μανδύα
να φορέσεις,
αλλά εις μάτην, καθώς,
η βροχή εστέρεψε ξανά
και εσύ αποστρέφοντας το πρόσωπο,
ανήλθες εις τα Ουράνια.
Yin Yan 2000, image by www.wahcenter.net
Marialena, 22/03/2009
Τρίτη 14 Απριλίου 2009
Ιησούν ή Βαραβάν
Ιησούν ή Βαραβάν
εφώναζε στο μανιασμένο πλήθος
ο Πόντιος Πιλάτος,
επιδεικνύοντας τους προς σταύρωσην
εχθρούς της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας.
Ιησούν, Ιησούν...
ανταπεκρίθη το αλαλλάζον πλήθος,
Ιησούν καθότι ούτος εστί
ο Μεσσίας ο ψευδής,
εκείνος που θα έσωζε το Ισραήλ
από την σκλαβιά
και απεδείχθει κάλπικος σωτήρας,
γι' αυτό και του αξίζει ο θάνατος
πάνω στο σταυρό στο Γολγοθά.
Ιησούς λοιπόν και ο όχλος έφτανε
για να σφραγίσει τα γραμμένα,
ενός Ανθρώπου που έλεγε πως ήτο
ο Υιός του Θεού,
ω! τι βλασφημία εις τα μέτρα
των ιερέων του Ναού,
τι βλασφημία να λογίζεται ως τέτοιος,
στο σταυρό του μαρτυρίου θα πεθάνει
ως ένας ακόμη εχθρός του συστήματος
και της καθεστυκείας τάξης.
Ο Βαραβάς μπορεί να κοιμάται ήσυχος
από εδώ και μπρος,
έλαβε χάρη από τον λαό του Ισραήλ
και τώρα μπορεί να κοιμάται ήσυχος
για πάντα, όπως όλοι μας,
αφού θα σταυρωθεί ο Ιησούς ο Ναζοραίος
τώρα οι ζωές μας δεν θα εγείρουν
κανέναν δισταγμό περί του αντιθέτου,
όποιος ανακινεί τα θεμέλια της συνείδησης
είναι άξιος θανάτου και μάλιστα βιαίου,
για να μάθει να μην αναταράσσει
τα λιμνάζοντα ύδατα της δήθεν φώτισής μας.
Marialena, 13/4/2009
Τρίτη 7 Απριλίου 2009
Look at me
Lying naked, image by www.peterhowson.com
Look at me, lying naked on the floor
This is the image of me you never thought possible
Stripped down to my very impersonations,
that once thought were real enough to keep.
Spare a glance on what seemed to be
the object of your desire,
now that everything has bleached away
and all was left were ashes on the fireplace.
Sit down for a moment or two,
it is okay to let recollections
pump into your head and
flood your eyes with tears.
The sense is still there, isn't it?
Or is it just the notions in your head actually,
hold on, it's not over yet,
you have to realize that nothing is for real.
It all fades away in the hollow moon,
needless to say, don't be surprised,
I'm what I used to be but now,
seasons change and so do we.
Marialena, 23/2/2009
Τρίτη 31 Μαρτίου 2009
Έρως ως Μύθευμα
Eros, image by www.le-pest.com
Διάλεξα να σε αγαπήσω ως
ένα ιδεατό ψευδαίσθημα
και όχι ως σώμα
ατελές και τελέσφορο,
μα μόνο ως ένα απαίτημα
του αβυσσαλέου ερωτά μου.
Και ήλθε ο καιρός που
εγώ η ίδια
σε αποκαθήλωσα,
όχι γιατί σε ξέχασα,
το αντίθετο θα έλεγα,
αλλά γιατί διαπίστωσα
με φρίκη,
πως ό,τι και αν σκεπτόμουν
δεν είχε τη δύναμη,
να ορίσει τη ζωή σου.
Ιδού λοιπόν ο ακρογωνιαίος λίθος
μιας νόησης που
διεψεύσθει περίτρανα,
μπορείς να φύγεις ή
αν θες να αποφανθείς,
πως ο έρως είναι τελικά μύθευμα.
Σύνδεσμος: Eros - God of Love and Desire
Marialena, 11/1/2008
Τρίτη 24 Μαρτίου 2009
Άστρα του Ουρανού
Night Sky Lovers (Hidden In The Stars), image by flickr.com
Σημάδια φωτεινά στον Ουρανό θα αφήσω,
για να μ' ακολουθήσεις στα βήματα του νου,
είσαι παντού και πουθενά μες τη ζωή μου
Φάρος που φέγγει, εικόνες του μυαλού.
Και θα ορμηνέψω τον Αποσπερίτη,
να αφήνει μες τη νύχτα πολλές μικρές φωτιές,
για να με δεις σαν χάνομαι σαν κλέφτης,
σαν ξεμακραίνω φεύγοντας στη γη του χωρισμού.
Μα με την Πούλια φίλες θα να γίνω
και τον Αυγερινό θα έχω σαν Θεό,
σαν κάποτε θελήσω να γυρίσω
θα τους καλώ στο πλάι σου να πάνε να σταθούν.
Σημάδια φωτεινά στον Ουρανό θα αφήσω,
αν θα τα ψάξεις, θα τα βρεις πάντα εκεί,
γιατί πνοή του ανέμου εγώ θα γίνω
μιας με το τελευταίο φίλημα, θα σβήσω την Αυγή...
Marialena, 18/3/2009
Τρίτη 17 Μαρτίου 2009
Αγέλαστος Πέτρα
Totem, image by georgestorry.com
Παράδοξα στέκεσαι εμπρός μου
εικόνα του μυαλού μαγική,
οφθαλμαπάτη της ερήμου
που απλώνεσαι,
μέσα από τα χέρια μου,
μέσα από τα μάτια μου,
ίδια και απαράλλαχτη.
Σαν μια άλλη Αγέλαστος Πέτρα,
όπως του ήλιου οι αχτίδες
τυλίγουν αέναα,
εις του αιώνα το απροσπέλαστο
βιβλίο της ζωής μας,
εικόνα ασχημάτιστη προβάλλει
κόντρα στην οθόνη της λογικής μου.
Παράδοξα στέκεσαι εμπρός μου,
σαν αϋλο πλέγμα μιας φαντασίας
ανέκφραστης και άμμωμης,
μόνον που επλήγει από τη μονοδιάσταση
του τίποτε,
που κατέκλυσε θαρρώ τον δημιουργικό της
οίστρο και έφερε επί της γης, ειρήνη.
Marialena, 5/1/2009
Τρίτη 10 Μαρτίου 2009
Ηλιάνθη
Sunflower with Butterfly, image by www.backyardlivingmagazine.com
Μες τα δικα σου τα πυροξανθα μαλλια,
του ηλιου βλεπω τις ολογιομες ακτινες
σαν οπτασια μες τη σκεψη μου περνας,
σαν κολασμενη μα και παντοτε αγια.
Εικονα διαφανη, του μυαλου μου προβολες,
βλεπω στα ματια σου ενα κρυμμενο δακρυ,
σωπασε τωρα ακριβή μου Ηλιάνθη,
ειμαι στο πλαϊ σου να παιρνω το σκοταδι.
Marialena, 12/2/2009
Τρίτη 3 Μαρτίου 2009
Δίσεκτα Χρόνια
Στα δίσεκτα τα χρόνια σε αγάπησα,
μέσα σε θύελλες
κι ανέμους μανιασμένους,
στο αγκυροβόλι της καρδιάς
σε κράτησα,
μέχρι που το σχοινί το έκοψες
κι έφυγες για τα πέλαγα,
μόνος κι αφηνιασμένος
Και στη στεριά απέμεινα
να σε κοιτώ,
κατάρτι να ανοίγεις
για να φύγεις,
καράβι του Οδυσσέα
παντοτινέ ταξιδευτή,
ήρωα μιας ψυχής
που πίσω σου αφήνεις
The years of living dangerously, image by margaretconnolly.com
Μέσα στις θάλασσες
και μέσα στου ουρανού τα αστέρια
πάντα θα ψάχνω,
για να αντικρύσω το λευκό πανί,
που μεσ' σε χρόνια δίσεκτα
εκκίνησε να φύγει,
πέρα από τη δική μου αγκαλιά
και πέραν από της αγάπης την ωδύνη
Και στη στεριά απέμεινα
να σε κοιτώ,
κατάρτι να ανοίγεις
για να φύγεις,
καράβι του Οδυσσέα
παντοτινέ ταξιδευτή,
ήρωα μιας ψυχής
που πίσω σου αφήνεις
Marialena, 5/1/2009
μέσα σε θύελλες
κι ανέμους μανιασμένους,
στο αγκυροβόλι της καρδιάς
σε κράτησα,
μέχρι που το σχοινί το έκοψες
κι έφυγες για τα πέλαγα,
μόνος κι αφηνιασμένος
Και στη στεριά απέμεινα
να σε κοιτώ,
κατάρτι να ανοίγεις
για να φύγεις,
καράβι του Οδυσσέα
παντοτινέ ταξιδευτή,
ήρωα μιας ψυχής
που πίσω σου αφήνεις
The years of living dangerously, image by margaretconnolly.com
Μέσα στις θάλασσες
και μέσα στου ουρανού τα αστέρια
πάντα θα ψάχνω,
για να αντικρύσω το λευκό πανί,
που μεσ' σε χρόνια δίσεκτα
εκκίνησε να φύγει,
πέρα από τη δική μου αγκαλιά
και πέραν από της αγάπης την ωδύνη
Και στη στεριά απέμεινα
να σε κοιτώ,
κατάρτι να ανοίγεις
για να φύγεις,
καράβι του Οδυσσέα
παντοτινέ ταξιδευτή,
ήρωα μιας ψυχής
που πίσω σου αφήνεις
Marialena, 5/1/2009
Τρίτη 24 Φεβρουαρίου 2009
China Doll
China Doll, image by Michael Miller @ www.fabricsfromtheheart.com
Look how fragile I am,
I almost seem like a China doll
that if you awkwardly drop
down to the floor,
it will smash to pieces.
So am I, look at me
I am nothing more than
a victim of your love,
I told you so at the beginning
I don't believe in miracles.
But you wanted to prove me wrong
and showed me the gates of Hell
instead, how convenient it is!
And now I feel so fragile,
like a China Doll ready to break.
Marialena, 31/1/2008
Τρίτη 17 Φεβρουαρίου 2009
Απόψε
Απόψε, τα μάτια θε να κλείσω
τη φαντασία να σφαλίσω
και τη σιωπή να αγκαλιάσω
με τρυφερή αποδοκιμασία,
μιας και στα κόντρα ρεύματα
ποτέ μου δεν κολύμπησα,
ούτε για σένα θα ευχόμουν κάτι τέτοιο.
Απόψε, καθώς θα ψάχνω τον ουρανό
για σημάδια εφήμερα του αύριο,
θα αναζητώ μες το σκοτάδι
εκείνον τον διάττοντα αστέρα
που με την πτώση του στη γη,
θα αποκαλύψει την αλήθεια
στους αποδοκιμάζοντες σκεπτόμενους.
Απόψε, δεν είναι ημέρα ούτε νύχτα,
μα λυκόφως που σε προκαλεί
να δεις, να αγγίζεις και να νιώσεις,
τι ακριβώς, δεν ξέρω
μην με ρωτάς,
τις απαντήσεις θα τις δώσεις
εσύ και μόνο προς τον εαυτό σου.
Marialena, 11/1/2008
Τρίτη 10 Φεβρουαρίου 2009
Εξ Ων Συνετέθει
Θέλω να πουλήσω τη ψυχή μου στο Διάολο
και το κορμί μου να το φάνε τα όρνια,
αφού σαν πλαστικό απόρρημα
στην άμμο κείτεται,
μέχρι να το φθείρει ο χρόνος
ο αμφισήμαντος
και να διαλυθώ στα εξ ών συνετέθει.
Θέλω να κάψω τη σάρκα μου σαν παρανάλωμα
και σαν μια πυρά ιεροφάντου,
που σιγοκαίει αποκαλύπτοντας το μέλλον
και τα σημάδια που χαράχθησαν βαθιά,
παρά τη θέλησή μου
κι έπειτα σαν ύδωρ αμόλυντο
να εξαγνιστώ στην Πηγή της Ανυπαρξίας.
Θέλω στο πρώτο φως του Ήλιου
να εξαϋλωθώ,
να αφανιστώ από το γήινο στερέωμα
σαν την αχλή που σχηματίζεται στα φύλλα,
ή όμοια με στάλες του ιδρώτα
που σκουπίζεις,
αφήνοντας δια παντός αδιάψευστα σημάδια.
Marialena, 26/08/2008
και το κορμί μου να το φάνε τα όρνια,
αφού σαν πλαστικό απόρρημα
στην άμμο κείτεται,
μέχρι να το φθείρει ο χρόνος
ο αμφισήμαντος
και να διαλυθώ στα εξ ών συνετέθει.
Θέλω να κάψω τη σάρκα μου σαν παρανάλωμα
και σαν μια πυρά ιεροφάντου,
που σιγοκαίει αποκαλύπτοντας το μέλλον
και τα σημάδια που χαράχθησαν βαθιά,
παρά τη θέλησή μου
κι έπειτα σαν ύδωρ αμόλυντο
να εξαγνιστώ στην Πηγή της Ανυπαρξίας.
Θέλω στο πρώτο φως του Ήλιου
να εξαϋλωθώ,
να αφανιστώ από το γήινο στερέωμα
σαν την αχλή που σχηματίζεται στα φύλλα,
ή όμοια με στάλες του ιδρώτα
που σκουπίζεις,
αφήνοντας δια παντός αδιάψευστα σημάδια.
Marialena, 26/08/2008
Τρίτη 3 Φεβρουαρίου 2009
Χρυσή Βροχή
Έχω ξεχάσει πως είναι τα μάτια σου,
και πόσο υγρά κοιτούσαν προς το άπειρο,
έχω ξεχάσει πως τα βρεγμένα σου μαλλιά
έσταζαν,
καθώς σταγόνες κύλαγαν στο αντρίκιο
μέτωπό σου,
έχω ξεχάσει πως ήταν το χάδι μου
στο μάγουλο
και το φιλί στο στόμα,
εκείνο το δειλό, το παιχνιδιάρικο,
που δίνεις όταν θέλεις να
γευτείς την ομορφιά στα χείλη σου.
Έχω ξεχάσει πως μοιάζει να με παίρνεις
αγκαλιά
για να κουρνιάσουμε στο ίδιο το κρεβάτι,
μετά του έρωτα τα πιο γλυκά ταξίδια
που κάναμε εσύ και εγώ αντάμα
κι έπειτα μες τη γαλήνη τα κορμιά
να ησυχάζουν,
έχω ξεχάσει της φωνής σου τη χροιά
και το χαμόγελο να σκάει σαν το φεγγάρι,
έτσι είναι αυτά τα πράγματα θα πεις
όταν πάψεις να ακούς,
της μιας καρδιάς ή και των δυό το καρδιοκτύπι.
Μα δεν ξεχνώ πόσο πονούσα που
ξεμάκραινα από σένα,
πόσο σ' αγάπησα χωρίς να στο έχω πει,
πόσο μου λείπει η ζεστή η αγκαλιά σου
και ένα χάδι που για μένα είναι εκεί,
πως να ξεχάσω τα όσα ένιωσα για σένα
πως να φιμώσω της καρδιάς μου τη φωνή,
δεν είναι εύκολο να λες
"όλα είναι εντάξει",
όταν μου λείπει του έρωτά σου η καταιγίδα
που όταν κοπάσει,
γίνεται η πιο χρυσή βροχή...
Golden rain, image by www.spaceroom.co.nz
Marialena, 28/12/2008
και πόσο υγρά κοιτούσαν προς το άπειρο,
έχω ξεχάσει πως τα βρεγμένα σου μαλλιά
έσταζαν,
καθώς σταγόνες κύλαγαν στο αντρίκιο
μέτωπό σου,
έχω ξεχάσει πως ήταν το χάδι μου
στο μάγουλο
και το φιλί στο στόμα,
εκείνο το δειλό, το παιχνιδιάρικο,
που δίνεις όταν θέλεις να
γευτείς την ομορφιά στα χείλη σου.
Έχω ξεχάσει πως μοιάζει να με παίρνεις
αγκαλιά
για να κουρνιάσουμε στο ίδιο το κρεβάτι,
μετά του έρωτα τα πιο γλυκά ταξίδια
που κάναμε εσύ και εγώ αντάμα
κι έπειτα μες τη γαλήνη τα κορμιά
να ησυχάζουν,
έχω ξεχάσει της φωνής σου τη χροιά
και το χαμόγελο να σκάει σαν το φεγγάρι,
έτσι είναι αυτά τα πράγματα θα πεις
όταν πάψεις να ακούς,
της μιας καρδιάς ή και των δυό το καρδιοκτύπι.
Μα δεν ξεχνώ πόσο πονούσα που
ξεμάκραινα από σένα,
πόσο σ' αγάπησα χωρίς να στο έχω πει,
πόσο μου λείπει η ζεστή η αγκαλιά σου
και ένα χάδι που για μένα είναι εκεί,
πως να ξεχάσω τα όσα ένιωσα για σένα
πως να φιμώσω της καρδιάς μου τη φωνή,
δεν είναι εύκολο να λες
"όλα είναι εντάξει",
όταν μου λείπει του έρωτά σου η καταιγίδα
που όταν κοπάσει,
γίνεται η πιο χρυσή βροχή...
Golden rain, image by www.spaceroom.co.nz
Marialena, 28/12/2008
Πέμπτη 29 Ιανουαρίου 2009
Μονόλογος
Κουράστηκα να σ' αγαπώ...
δίχως σώμα,
δίχως φωνή,
δίχως ψυχή
και του κορμιού σου
τη ζεστή φωλιά
εγώ να ψάχνω.
Κουράστηκα να σ' αγαπώ...
πλατωνικά,
αναίμακτα,
αναίσθητα
κι απόκοσμα,
ενώ εσύ πορεύεσαι αλλού
και αποφεύγεις τη σκιά μου.
Κουράστηκα να σ' αγαπώ...
μόνο και μόνο
για να λέω
πως υπάρχεις,
ποιόν κοροϊδεύω
να ξερα,
εμένα ή εσένα?
Tired of waiting, image by www.betterphoto.com
Marialena, 22/11/2008
δίχως σώμα,
δίχως φωνή,
δίχως ψυχή
και του κορμιού σου
τη ζεστή φωλιά
εγώ να ψάχνω.
Κουράστηκα να σ' αγαπώ...
πλατωνικά,
αναίμακτα,
αναίσθητα
κι απόκοσμα,
ενώ εσύ πορεύεσαι αλλού
και αποφεύγεις τη σκιά μου.
Κουράστηκα να σ' αγαπώ...
μόνο και μόνο
για να λέω
πως υπάρχεις,
ποιόν κοροϊδεύω
να ξερα,
εμένα ή εσένα?
Tired of waiting, image by www.betterphoto.com
Marialena, 22/11/2008
Τρίτη 20 Ιανουαρίου 2009
My mind's ways
As I lay down to sleep,
one echo, one dream,
steps into my giving in.
Could that be you
who's gonna come,
or is it me
that long so much,
to make a wish,
to say a prayer
and you will almost
take it there,
no one to scare you,
nothing to fear,
just as long I feel
your touch,
lingering in the air.
I toss and turn,
I cannot sleep,
it must be me
who's in distress,
while the darkness
keeps me safe,
from all my mind's ways.
Marialena, 10/11/2008
Τρίτη 13 Ιανουαρίου 2009
Η άδεια μου ζωή
Πλαταίνει το ρήγμα στην άκρη
του μυαλού,
κοίταξέ με μοιάζω νορμάλ
μα δεν είμαι,
μην απατάσσαι τίποτα δεν είναι
όπως δείχνει,
μόνο το υπερκείμενο "εγώ" υπάρχει
γατζωμένο σε μιαν εγκεφαλική
σύναψη
που σύντομα θα διαγραφεί.
Αντικρύζω την άδεια μου ζωή,
χωράφι άσπαρτο, χώμα ξερό
κι ούτε η άγια η βροχή
μπορεί να το γλυκάνει,
καθώς το τίποτα μοιάζει
να είναι αρκετό
και το καθόλου πλεόνασμα
από αξιοζήλευτα "λυπάμαι",
έτσι βλέπεις ανύποπτα, περνάει
η άδεια μου ζωή...
Marialena, 8/11/2008
Τρίτη 6 Ιανουαρίου 2009
Ποτέ Ξανά
Μην περιμένεις να σου πω
για τα περάσματα των Οριζόντων
που δεν διάβηκα ακόμα,
ούτε για την αποκάλυψη του Ιωάννου
θα σου μιλήσω,
Δεν ζω σ' αυτόν τον κόσμο τον παράφορο,
δεν αντικρύζω την αλήθεια του
μέσα από την αντανάκλαση
ενός παραμορφωμένου ειδώλου.
Μην απατάσαι, δεν είμαι εγώ
το πνεύμα της ακοίμητης συνείδησής σου
πόσο μάλλον η χρειά συνηθισμένων πραγμάτων,
που αγγίζεις πια από συνήθεια και μόνο.
Μην περιμένεις να σου πω λοιπόν
για τα μεγάλα μυστήρια του σύμπαντος,
θα σου ψελλίσω μόνο δυο λέξεις
καθώς την ανάνδρομη πορεία μου διαβαίνω,
ποτέ ξανά μη λησμονείς να ξαναγίνεσαι Άνθρωπος,
όταν εγώ δεν θα μαι πια μαζί σου.
Ηλιοβασίλεμα στην θάλασσα του Σκαραμαγκά, Ασπρόπυργος Αττικής
Marialena, 31/10/2008
για τα περάσματα των Οριζόντων
που δεν διάβηκα ακόμα,
ούτε για την αποκάλυψη του Ιωάννου
θα σου μιλήσω,
Δεν ζω σ' αυτόν τον κόσμο τον παράφορο,
δεν αντικρύζω την αλήθεια του
μέσα από την αντανάκλαση
ενός παραμορφωμένου ειδώλου.
Μην απατάσαι, δεν είμαι εγώ
το πνεύμα της ακοίμητης συνείδησής σου
πόσο μάλλον η χρειά συνηθισμένων πραγμάτων,
που αγγίζεις πια από συνήθεια και μόνο.
Μην περιμένεις να σου πω λοιπόν
για τα μεγάλα μυστήρια του σύμπαντος,
θα σου ψελλίσω μόνο δυο λέξεις
καθώς την ανάνδρομη πορεία μου διαβαίνω,
ποτέ ξανά μη λησμονείς να ξαναγίνεσαι Άνθρωπος,
όταν εγώ δεν θα μαι πια μαζί σου.
Ηλιοβασίλεμα στην θάλασσα του Σκαραμαγκά, Ασπρόπυργος Αττικής
Marialena, 31/10/2008
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)