Προγραμματίζω σχεδόν τα πάντα-
εκτός από την τυχαιότητα
των γεγονότων των ιδίων,
σε μια σειρά εξωλογική
μα συνάμα τόσο πολύ οικεία
στα μάτια ενός απαίδευτου μάρτυρα,
του εαυτού μου του ιδίου.
Τι θα συμβεί και πότε ορίζω,
σε ασυνέχειες της λογικής της σκέψης
καθώς μαέστρος της στιγμής
αναγορεύομαι,
εμπρός σε ένα κοινό αιμοδιψές
για αποφυγή των συγκινήσεων,
όπως οι κορυφές των παγόβουνων
διαφαίνονται στη παγωμένη θάλασσα,
ξεπροβάλλοντας κατά μήκος
της ίσαλου γραμμής.
Προγραμματίζω σχεδόν τα πάντα=
εκτός από τα καθέκαστα της ζωής,
που έρχονται για να διαψεύσουν περίτρανα
ότι το Τίποτα ειναι το Παν
και να ανατρέψουν το Χάος
σε μιαν ακόμη ακολουθία του Μη Γενομένου,
ακυρώνοντας μέχρι την επόμενη συλλογιστική
τις υποθέσεις εργασίας που αυτομολούν,
δραπετεύοντας προς τις ανεξερεύνητες
συστάδες ενός εμμένοντος εγκεφάλου.
Marialena, 8/5/2009
Τρίτη 19 Μαΐου 2009
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου