Δίσεκτα Χρόνια

Στα δίσεκτα τα χρόνια σε αγάπησα,
μέσα σε θύελλες
κι ανέμους μανιασμένους,
στο αγκυροβόλι της καρδιάς
σε κράτησα,
μέχρι που το σχοινί το έκοψες
κι έφυγες για τα πέλαγα,
μόνος κι αφηνιασμένος

Και στη στεριά απέμεινα
να σε κοιτώ,
κατάρτι να ανοίγεις
για να φύγεις,
καράβι του Οδυσσέα
παντοτινέ ταξιδευτή,
ήρωα μιας ψυχής
που πίσω σου αφήνεις


The years of living dangerously, image by margaretconnolly.com

Μέσα στις θάλασσες
και μέσα στου ουρανού τα αστέρια
πάντα θα ψάχνω,
για να αντικρύσω το λευκό πανί,
που μεσ' σε χρόνια δίσεκτα
εκκίνησε να φύγει,
πέρα από τη δική μου αγκαλιά
και πέραν από της αγάπης την ωδύνη

Και στη στεριά απέμεινα
να σε κοιτώ,
κατάρτι να ανοίγεις
για να φύγεις,
καράβι του Οδυσσέα
παντοτινέ ταξιδευτή,
ήρωα μιας ψυχής
που πίσω σου αφήνεις

Marialena, 5/1/2009