Όρνια

Black Vultures, image by jrscience.wcp.muohio.edu

Εμπρός λοιπόν ξεσκίστε με,
σάρκα ζεστή και ακόμα να ρέει
το αίμα ανάμεσα στα νύχια σας,
όρνια εσείς αρπακτικά,
ελάτε πάρτε το κομμάτι που ορέγεστε,
μην ωρωδείτε,
κοπίαστε,
ακονίστε τους κοπτήρες σας,
τα γαμψά σας ράμφη
και ορμίξτε.

Ένας άνθρωπος μόνος στην έρημο,
είναι ένα δέλεαρ αυτό, δεν λέω,
να περπατά κάτω από
τις ανελέητες ακτίνες του Φλογισμένου Δίσκου,
λίγο πριν παραδώσει το πνεύμα ημιθανής,
να λοιπόν η ευκαιρία,
πετάξτε από πάνω του διερευνητικά
και στη κατάλληλη στιγμή,
επιτεθείτε του βαύναυσα,
ανελέητα, αμείλικτα.

Κι έπειτα, σαν αποτελειώσετε
το θεσπέσιό σας γεύμα,
αφήστε με να αποκάμω διαλυμμένος
από της ενθανάτιάς σας όρεξης
το φθονερό το ένστικτο,
είναι και αυτό μια μορφή ελευθερίας
το δίχως άλλο,
να ξέρεις πως κάποτε σημαίνει το τέλος
για όλα όσα παρυσφρείουν στο μυαλό
και προφέρουν ακατανίκητη λεία στα όρνια.

Marialena, 1/6/2009