τις πολύχρωμες εικόνες,
σαν σε παραίσθηση που υπήρχε από πάντα
στου τσίρκου μου
τις ανόσιες τις σκέψεις.
Κλείνομαι, μες σ' ένα κάστρο
των ιδεών οχυρωμένο,
μέσα σε πλέγματα αφανή
μα κι ορισμένα,
από τα τείχη που μονάχη μου εγείρω.
Damocles sword, image by http://g.astrology.com
Δεν είμαι εγώ του εαυτού μου ο σωτήρας,
μοιάζω να λέω αντικρύζοντας τον Ήλιο
είμαι η Δαμόκλειος η σπάθη
που με οργή επί της κεφαλής, κρεμάται,
σαν τη λεπτή γραμμή της ανοχής, περάσω.
Κλείνομαι, μες τον λαβύρινθο
με τον Μινώταυρο εμπρός μου,
ποιός θα νικήσει ουδώλως έχει σημασία,
αρκεί που ζω για να διαιωνίζω
ένα παιχνίδι που 'ναι απ' την αρχή, χαμένο.
Marialena, 16/6/2009
Αναρτήσεις
Κανένα παιγνίδι δεν είναι χαμένο.
ΑπάντησηΔιαγραφήΠάντα μπορείς να κατεβάσεις το σπαθί του Δαμοκλή.
Είναι και αυτό μια από τις προκλήσεις που καλούμαστε να αντιμετωπίσουμε ή να προσπεράσουμε ανάλογα, αγαπητό μου Χαμομηλάκι, έτσι δεν είναι?
ΑπάντησηΔιαγραφήΚάποιες φορές μοιάζει χαμένο, άλλες όχι, όλα είναι θέμα πως το βλέπεις το ζήτημα κάθε φορά.