Ευμενίδες

Ευμενίδες (Ερινύες), image by William Adolphe Bouguereau (1825 - 1905), The remorse of Orestes (1862)

Καθώς τα ξανθά σου μαλλιά θα χαϊδεύω,
ενώ στου Μορφέα τον κόσμο θα έχεις διαβεί
με τα μάτια σου να σφαλίζουν
τις Πύλες του Παραδείσου,
όσο εσύ αποκοιμάσαι
στης αγκάλης μου τον ιστό,
μη φοβηθείς για ό,τι
θα δεις μες το όνειρό σου...
και μη νομίσεις
πως κομμάτι ήταν μόνο
ενός φευγαλέου ονείρου,
που ζήσαμε μαζί
αλλά και χώρια.
Τις Ευμενίδες θα καλέσω,
Κόρες αυτές ικέτιδες θνητών
εις τους αιώνες,
Παρθένες που ακούν τη προσευχή σου
σαν την εκφράσεις με φωνή σπαρακτική,
μα και πελώρια,
Ω, Ευμενίδες ελάτε,
κοπιάστε μες του στέρνου μου
τον πόθο και αισθανθείτε,
ό,τι έχω νιώσει και εγώ
για αυτόν που αντικρύζετε μπροστά σας.
Ελάτε εν χορώ και ψάλτε
Ουράνια Προσευχή
και Ικεσία
για να μην κάνω πίσω,
ζώντας την κάθε μου στιγμή
σαν να' ναι η τελευταία,
ελάτε, κερί σας άναψα
και ρόδα έσπειρα
για να διαβείτε απαλά
στο προορισμό σας.
Κοιτάξτε αυτήν την ομορφιά
που στις παλάμες μου
εναποτίθεται με χάρη,
θαυμάστε ό,τι η Φύση έπλασε
με τόση μαεστρία
και δώστε την ευχή σας
στου κεκοιμημένου νέου
τη καρδιά και τη ψυχή του.
Κι όταν ξυπνήσει,
ας αντικρύσει μέσα από
το πρώτο Φως του Ήλιου,
γυναίκα που του φλογίζει
τη ματιά το δίχως άλλο,
αρκεί να στρέψει το βλέμμα του
σε μένα,
σαν θα ξυπνήσει από τον ύπνο
τον βαθύ, τον λυτρωμένο,
δική μου να είναι η πρώτη του ματιά
και η τελευταία,
καθώς κοντά μου ζεστασιά
ξανά θα βρίσκει.
Ευμενίδες,
τίποτα άλλο δεν θα πω
να παρακούσω τους Χρησμούς και
τα Γραμμένα,
μα θα σωπάσω και θα μαι
εδώ να καρτερώ,
τη παρουσία σας στα λόγια μου
που αντηχούν τρικυμισμένα.

Marialena, 4/5/2009