Μονεμβάσια

Αγάπη, του πελάγου εσύ γλυκιά αρμύρα

Στο σώμα, στη ψυχή μου πάντα νοτισμένη

Στ’ απόκρυφα τα βράχια με σουγιά

Χάραξα μυστικά τ’ αρχικά σου

Για να θυμίζει τάχα στους αιώνες

Τη ματαιότητα του Έρωτα,

της Νιότης τα σκιρτήματα

και τις πέτρες που διαβήκαμε μαζί,

για να σε συναντήσω.

Στον Ήλιο, τον αδέκαστο κριτή,

Παίξαμε σαν το Προμηθέα με το πυρ

Και αφήσαμε κομμάτια μας στα τείχη

Θυμάσαι άραγε τι λέγαμε εκεί

Αγνάντα στα νερά, στα σκαλοπάτια αντάμα

Εσύ κι εγώ στα μάτια κοιταζόμασταν

Ζώντας για πρώτη μου φορά ,

Τον Έρωτα όπως ποτέ δεν είχα ξαναζήσει

Στου Κάστρου μέσα τα κρυφά τα μονοπάτια.

Αγάπη, του πελάγου εσύ αέναε πόθε,

Μου δωσες χρώμα στο φιλί

Και στήριγμα στο χέρι για ν’ ανέβω

Στη κορυφή του Βράχου ν’ αγναντέψω

Την απεραντοσύνη σου απ’ την Αγιά Σοφιά

Φτιαγμένη μ’ όνειρα και στεναγμούς συνάμα

Και στου Χριστού την εκκλησιά να προσκυνήσω

Δοξάζοντας τη τύχη μου που βρέθηκα εκεί,

Πλάση εσύ ξεχωριστή, Μονεμβασιά μου!

© Marialena, 06.06.2018 (08.04.10 Μονεμβασιά, Μέχρι να σε συναντήσω…)

Βράδια Καλοκαιρινά

Βράδια στο μπαλκόνι με ζέστη

καλοκαιρινά,

όταν ο ήλιος κινάει να σβήσει αργά

αφήνοντας τη πλάση με φως 

ακόμα και τη νύχτα

μέχρι αργά,

βράδια με ένα κύπελλο κεράσια και τσάι

παγωμένο με λεμόνι

στο μπαλκόνι με ζέστη

και τα τζιτζίκια στο πεύκο να λαλούν

μέχρι να ξημερώσει

κι οι μυρωδιές απ' το νυχτολούλουδο

να τυλίγουν την ατμόσφαιρα

και γιασεμί ν' αχνοπροβάλλει

διακριτικά τ' αρώματά του

στη νυχτιά και να σου κάνει παρέα

μέχρι να πέσει το σκοτάδι

και η ζέστη γίνει υποφερτή

στο μπαλκόνι,

μ' ένα μπουκάλι νερό και μουσικές

απ' το ραδιόφωνο να παίζουν

όσο περνούν από μπροστά σου οι διαβάτες

κι οι περιπατητές με τα σκυλιά τους

πάνε βόλτα,

όπως κάθε βράδυ καλοκαιρινό

όπως κάθε φορά που βλέπεις το φεγγάρι

να προβάλλει απ' τον ουρανό

και τη λάμπα να φέγγει στη κολώνα.

Πέτα τα ρούχα σου σαν θα διαβείς τους τοίχους

του σπιτιού σου μέσα έξω

βρέξε τα πόδια σου με νερό από τη βρύση

και δροσίσου,

άσε το σώμα να νιώσει τη δροσιά και τον ιδρώτα

από τη ζέστη του καλοκαιριού στη πόλη

γύρε με του κορμιού σου τον περίτεχνο μανδύα

και ξάπλωσε στο προσκεφάλι

με τα παράθυρα ορθάνοιχτα και τη βουή 

του δρόμου να σε συντροφεύει

τα βράδια τούτα τα καλοκαιρινά

που δεν κρατάνε αιώνια,

αλλά όσο μια στιγμή, μια θύμηση, ένα αντίο

και μιαν υπόσχεση για κείνα τα καλοκαίρια 

που έφυγαν και έρχονται ξανά 

να σε στοιχειώνουν

να σε μπερδεύουν με το τώρα και το χθες

και να σε κάνουν να θες να ζήσεις

τη κάθε στιγμή, τη κάθε ώρα

σαν να ναι τώρα, σαν να ναι χθες

θαρρείς μέσα στη ζέστη

τα καλοκαιρινά τα βράδια

που το φεγγάρι σε παίρνει αγκαλιά

και σε κοιμίζει μόνο στα σεντόνια 

της ψυχής σου,

πλάθοντας του έρωτα ταξίδια εξωτικά

κι ανάγκες του κορμιού ανομολόγητες

που οι ανάσες σου μετρούν 

λαχανιασμένες,

τα βράδια εκείνα τα καλοκαιρινά

που τα περνάς μονάχος στης πόλης

τα έρημα στενά

κοιτάζοντας τον ουρανό απ' άκρη σ' άκρη.

(c) Marialena, 30.05.2018

Στο Λαύριο

(c) Lavrio Watch Tower, photograph by Marialena, Oct. 2, 2016

Πηγαίναμε βόλτα ως τη προκυμαία
εσύ κι εγώ μιλώντας
περί ανέμων και υδάτων
και φτάσαμε ως τη μαρίνα
περπατώντας
κόντρα σε ήλιο δυνατό
και τους διαβάτες να βαδίζουν
μακριά μας.

Καθίσαμε να ξαποστάσουμε
στο σκιάδι αν θυμάσαι
εσύ κι εγώ μιλώντας
περί ανέμων και υδάτων
και σ' άκουγα να μου μιλάς
για τα κορίτσια που ποθούσες
να φιλήσεις κάνοντας έρωτα
με θέα το κορμί τους.

Παιδί ακόμα ήσουν στα μάτια μου
μπουμπούκι ολάνθιστο
σε μένα εξομολογούσουν
του έρωτά σου τις ορμές
με τ' αντικείμενα του πόθου σου
πλασμένα στο μυαλό μου
ιδανικά για να πλουτίσουν
τον πόθο μου για σένα.

Κινήσαμε να φύγουμε
να πάρουμε το δρόμο μας ξανά
κι εσύ μου μίλαγες ακόμα
για εκείνες τις κοπέλες τις δικές σου
μα δε κρατήθηκα άλλο
δε μπορούσα άλλο πια
και στα μάτια σε κοίταξα
θέλοντας να σου εξομολογηθώ.

Να σε πάρω απ' το χέρι φιλικά
και να σου πω πόσο σε θέλω
παιδί μου εσύ της νιότης εκφραστή
κι εγώ στη θέση σου να μπω
να θέλω να σε νιώσω
μέσα μου αποπλανώντας με
στα δικά μου τα χωρικά τα ύδατα
στο Λαύριο μια μέρα με λιακάδα.

(c) Marialena, 25.05.2018

Μικρό Ερωτικό: Η Γεύση Του Φιλιού Σου

Μια γεύση που δε θα θελες να ξέρεις
τι σου θυμίζει,
ενός φιλιού παράφορου, μεθυστικού
γεμάτου γλύκα,
με πόθο και λαχτάρα αγκαλιασμένο
σφιχτά στα δυο σου χείλη,
αυτή τη γεύση θα θελα ν' αγγίξω
ακουμπώντας σε,
φιλώντας σε ακροβατώντας
ανάμεσα στα χείλη σου
και της ψυχής τον αδιόρατο
τον κόσμο.

Αυτή τη γεύση που δεν θα θελες να ξέρεις
τι σου θυμίζει,
αγριοκέρασο με σοκολάτα παγωμένη
αίσθηση ανύποπτη, στιγμή ανυπεράσπιστη
στα φυλλοκάρδια σου,
αυτήν την ώρα που θα κλέβω το φιλί
από τα χείλια σου,
μικρέ μου Έρωτα, μεγάλο μου γινάτι
θα σε πλανέψω με τα μάτια σφαλιστά
και τις αισθήσεις λύτρωση να ζητάνε,
λυσσομανώντας μέσα σου
σαν καταιγίδα όπου άξαφνα ξεσπάει.

Αυτή η γεύση που δεν θα θελες να ξέρεις
τι σου θυμίζει,
πίστεψέ με είναι η ίδια που άφησες κάποτε
κρυφά στο μαξιλάρι
μαζί με δάκρυα κι ιδρώτα ποτισμένη,
από τις νύχτες εκείνες τις λειψές
όπου πουλιά πετούσανε στον ουρανό
κι αστέρια έφεγγαν σε γαλαξίες μακρυνούς,
έτσι σκεφτόσουν
όσο η ανάσα σου δεν ήταν μοναχή
κι όσο τα χέρια σου σφιχτά κρατούσαν
την Αγάπη.

(c) Marialena, 17.05.2018

Συγχώρεση

Παλεύω με τα τέρατα
να βρω λίγη γαλήνη μέσα μου,
συγχώρεση το λέω,
να διώξω από πάνω μου
τις ενοχές και τους θυμούς
που κουβαλάω.

Αναζητώ να βρω ανθρωπιά
από ανθρώπους που δεν έχουν
να σου δώσουν πια συναίσθημα,
ούτε μια κουβέντα φιλική
πια θα σου πουν
κι ας περιμένεις μάταια.

Παλεύω να πω "είμαι καλά"
κι ας προσπαθώ κάθε βραδυά
να κατευνάσω τη ταραγμένη μου ψυχή,
μέσα στη μαύρη μοναξιά μου
που διάλεξε πια να κρυφτεί
για να γιατρέψει τις πληγές της.

Κι ας λαχταρώ να ρθει η αγάπη στη ζωή μου
απλόχερα και όχι στερημένη
ας είναι αυτός ο πόθος μου ο μύχιος,
ενώ ανάσα παίρνω μέσα μου
να βγω απ' το σκοτάδι ξανά στο Φως
με τη ψυχούλα μου αγκαλιά παραπατώντας.

(c) Marialena, 07/05/2018

Μαινάδας Έρωτας

Θέλω να σου κάνω έρωτα κρυφά
στα μυστικά μονοπάτια του μυαλού σου,
σαν τη μαινάδα που θολωμένη απ' το κρασί
χυμάει στη σάρκα και τη ξεσκίζει μανιασμένα.

Θέλω να γευτώ τη γεύση του φιλιού σου
στο κορμί μου αδιάκοπα,
εξερευνώντας κάθε σπιθαμή με τα χείλη σου υγρά
σαν αμαρτία που τη κάνεις να μοιάζει με Τελευταίο Πειρασμό.

Θέλω να σου κάνω έρωτα κρυφά
κι απ' εκεί που δεν το περιμένεις να σε πλημμυρίσω,
με τον ιδρώτα να κυλά στο δέρμα μου
αγγίζοντάς σε και ριγώντας παθιασμένη.

Θέλω να σ' έχω μοναχά δικό μου να μου δωθείς
να μην αντισταθείς στη γοητεία της αποπλάνησής μου
όχι γιατί θέλω να σε κατακτήσω μονάχα, αλλά γιατί
θέλω να νιώσω ξανά εκείνη που ποθεί τον Έρωτά σου.

(c) Marialena, 14.04.2018

Πόρτα αδειανή

Περίμενα ν' ανοίξεις μια πόρτα αδειανή
και να φανείς ξανά μες τη ζωή μου,
περίμενα...

Μέρα γενέθλια μ' ευχές να τη γεμίσεις
και δυο ανθρώπινες κουβέντες να μου πεις,
περίμενα...

Μα η σιωπή σου είναι πανταχού παρούσα
και η απουσία σου γεμίζει το κενό
συθέμελα...

Και τι περίμενες θα μου λεγες στα μούτρα
να σου ευχηθώ χρόνια πολλά για τη γιορτή σου,
ανόητη...

Περίμενα ν' ανοίξεις μια πόρτα αδειανή
και να φανείς ξανά μες τη ζωή μου,
περίμενα...

(c) Marialena, 12.04.2018

Έμαθα πια...

Έμαθα πια να ζω χωρίς εσένα
να ζω χωρίς αγάπη και στοργή
από κανέναν τους,
μήτε γονείς, ούτε κι εσύ παρών,
σκληρότητα.

Έμαθα πια να μην ανοίγομαι στους ξένους
γιατί φοβάμαι πως ξανά θα την πατήσω,
ξέρεις εσύ, με τρόπο ύπουλο
και τι σε νοιάζει θα μου πεις,
απάνθρωπα.

Έμαθα πια να βουτώ στο βούρκο
της μελαγχολίας και της αυτοακύρωσης,
παραιτημένη απ' τη ζωή που σέρνω
κραδαίνοντας στα πόδια μου,
ερείπιο.

Έμαθα πια, μέρες που κοίτωνται αδειανές
να βρίσκω νόημα για να πορεύομαι,
στ' αδιάκοπο κι αδιάφορο αγώνα
για επιβίωση, για αγάπη και συμπόνοια,
παράλογα.

Έμαθα πια...

(c) Marialena, 12.04.2018 (Happy Birthday to me...)

Σαββατιάτικο ξύπνημα

Ήθελα να μπορούσα να μοιραστώ μαζί σου

το Σαββατιάτικο ξύπνημα ξανά,

αυτό τ' ανέμελο χαμόγελο που σχηματίζεται

στα χείλη

όταν ξυπνάς δίπλα σ' αυτόν που αγαπάς

και νιώθεις τη ζεστασιά του να σε τυλίγει.

Ήθελα να φτιάχναμε καφέ και να τον πίναμε

μαζί ξανά,

μπροστά σε μια ηλιόλουστη μέρα που ξυπνά

μέσα απ' τα δυο σου μάτια

και να μιλούσαμε, ναι να μιλούσαμε 

για όλα αυτά που μας κρατούσαν ενωμένους.

Το Σαββατιάτικο ξύπνημα κι ένα μικρό χαμόγελο 

στα χείλη να υπάρχει,

να λες σε περιμένω να γυρίσεις και να το κάνεις

να βλέπεις τον ήλιο να υψώνεται στον ουρανό

και να σκέφτεσαι μα τι ωραία μέρα είναι σήμερα,

αφού είμαι εγώ εδώ ξανά μαζί σου.

Το Σαββατιάτικο ξύπνημα και αυτό τ' ανέμελο 

χαμόγελο που σχηματίζεται στα χείλη...

(c) Marialena, 14.04.2018

Της Κυριακής τα βράδια

Της Κυριακής τα βράδια μη τα φοβηθείς
όταν χαρμόλυπη φέρνουν στο νου
και στη καρδιά γλυκειά μελαγχολία.
Είναι θαρρώ νυχτιές του ουρανού
που περιμένουν τη σειρά τους
για να σβήσουν.

Της Κυριακής τα βράδια μη τα λησμονείς
παραδομένος στο αέναο του χρόνου,
Μέρες και νύχτες που πέρασαν γοργά
σαν μια ανάσα πριν τη συγκίνηση εκφράσεις
κι αναλωθείς σε κάποια ταξίδια μακρινά
μες του μυαλού τους σκοτεινούς σου λαβυρίνθους.

Της Κυριακής τα βράδια μην τ' απαρνηθείς
σαν να υπήρξαν μοναχά για να βραδιάσει
και συ να μένεις με τη καρδιά σου να προσμένει
πριν το ξημέρωμα ξανά τα προσπεράσει.
Της Κυριακής τα βράδια ζήσε τα ξανά
με Έρωτα βαλμένο στη ζωή σου...

(c) Marialena, 01/04/2018

Φλούδι Πορτοκάλι

Σα ζαρωμένο φλούδι πορτοκάλι

σ' έτριψα πάνω μου για να μυρίσω την αψάδα,

για να ακουμπήσω στα χείλη την οσμή σου

κι αχόρταγα να θέλω να γευτώ τ' αρώματά σου.

Να σε κρατώ μέσα στη χούφτα μου

σφιχτά μα τόσο τρυφερά σαν ένα φύλλο,

ολόδρωσο πορτοκαλιάς που απ' τη βροχή

νοτίστηκε και ευωδιάζει κίτρο.

Σα ζαρωμένο φλούδι πορτοκάλι

θα προσπαθήσω να κρατήσω τη μορφή σου,

δίχως να χάσεις την αίσθηση απ' το μυαλό μου

ενώ εγώ θα φανερώνω τον καρπό σου.

Αποκαλύπτοντας σιγά της σάρκας τον χυμό σου

θα σ' ακουμπώ σιμά για να σε νιώσω,

θα σε φιλήσω απαλά με τα δυο χείλη

κι ύστερα θα σε αποδομήσω.

Peasant Woman Peeling an Orange, c.1875 - Mary Cassatt

Σα ζαρωμένο φλούδι πορτοκάλι...

(c) Marialena, 19.03.2018

Έτσι για την αλητεία

Έτσι για την αλητεία σκέφτηκα
να βρω τον έρωτα σε ξένα μονοπάτια,
να κυνηγώ τις χίμαιρες που ορθώνονται εμπρός μου
να παίζω κρυφτό μες τα σκοτάδια,
να γίνομαι αυτή που ποτέ δεν ήθελες να είμαι.

Έτσι για το γαμώτο και τη ψυχή της μάνας μου
να ζήσω πέρα απ' όσα ήξερες για μένα,
να βγω στο δρόμο σα τρελή να περπατάω
να ψάχνω ίχνη σε μέρη που φαντάζουν άγνωστα,
να βγάλω από μέσα μου εσένα.

Έτσι για το παράλογο του πράγματος
να φτιάξω βαλίτσα και να φύγω στα χαμένα,
να βρω παράλληλες διαδρομές να τις χαράξω
να χω να λέω τάχα μου πως διαφέρω πια,
να μην γυρίσω πίσω σε αγάπες που πληγώνουν.

Έτσι για την αλητεία (ξ)έφυγα...














Street Conversations [Woman walking down the street.] - 1946 Photo by Stanley Kubrick
(c) Marialena, 14.03.2018

Το Πένθος ταιριάζει στην Ηλέκτρα

Pirelli Calendar 2017, image by Peter Lindbergh

Κι άδειασε το σπίτι από τα χάδια σου
την αγκαλιά σου που με περίμενε σαν έρθω
που όταν με άγγιζε μου ζέσταινε τα χέρια μου
και τώρα δεν μπορώ να το πιστέψω.

Κι έμεινε το σαλόνι αδειανό
όταν τα πήρες όλα πίσω σε μια κούτα,
δικά μου όνειρα δικοί σου στεναγμοί
σε ένα σπίτι που η αγάπη πια δεν μένει.

Τη πόρτα έκλεισα ξωπίσω σου ξανά
για να μην έρθει κάποιος τάχα όταν φύγεις
τι ειρωνεία και τι λάθος τραγικό,
χαμένα χρόνια περιμένοντας το θαύμα.

Κανείς δεν μένει μαζί μου πια εκεί
σκοτάδι γέμισε η ζωή χωρίς εσένα
γιατί μου άξιζε μια τύχη σαν κι αυτή,
εμένα που σ' αγάπησα όσο καμία άλλη.

(c) Marialena, 06.03.2018 (Πως να σ' αφήσω να χαθείς από κοντά μου...)

Τα πράγματά σου στο τραπέζι

Τα πράγματά σου στο τραπέζι,
βιβλία με εξωτικούς προορισμούς και χάρτες
για διαδρομές που κάποτε τις κάναμε μαζί
και τόπους που περίμεναν να πάμε.

Τα πράγματά σου στο τραπέζι,
φωτογραφίες που σε έδειχναν μωρό
και κάποιες άλλες που από παλιά φυλούσες
κρυμμένα σε φακέλους και σελίδες των βιβλίων.

Σου ζήτησα να έρθεις να τα πάρεις από δω,
να πάψω να υποφέρω σαν τα βλέπω
αφού δεν είσαι άλλο δικός μου τώρα πια
και ανοιχτές πληγές μου ξύνουν μακριά σου.

Τα πράγματά σου στο τραπέζι,
οι μουσικές  και τα μικροπράγματά σου
στέκουν βουβά σε ένα σπίτι αδειανό
που κάποτε περίμενε ζεστή την αγκαλιά σου...

(c) Marialena, 25.02.2018 (sorry seems to be the hardest word)

Τώρα που έρχεται η Άνοιξη

Και τώρα που έρχεται η Άνοιξη καλέ μου

πες μου ποιον θ' αγαπάω εγώ αντί για σένα,

ποιος θα μου φέρνει πόνο στη καρδιά 

μαζί με τη λαχτάρα?

Τώρα που ανθίζουν τα κλαδιά με τα λευκά τους πέπλα

πες μου ποιον θα χω τώρα στην έρμη μου ψυχή

που κλαίει σαν ματώνει,

μέσα στην άδεια αγκαλιά που μόνη της σωπαίνει?

Τώρα που θέλω πιο πολύ να σ' έχω μη σε χάσω

πες μου ποιο θαν το γιατρικό στον μαύρο έρωτά μου,

πως θα μπορέσω εγώ ξανά να δω το φως του Ήλιου

τώρα που ήλθε η Άνοιξη και είσαι μακριά μου?

(c) Marialena, 04.03.2018

Οι Μοίρες

Τις Μοίρες δεν τις διάλεξα να γίνουν οι νονές μου
ήλθαν όταν γεννήθηκα σταλμένες απ' αλλού,
έφεραν τάχα δώρα διαλεχτά να με φιλέψουν
κι έσπειραν στη ζωή μου τον δρόμο να διαβώ.

Αυτές οι Μοίρες έστερξαν να μεγαλώσω αντάξια
να γίνω μάρτυς των δεινών που ρχόταν στη σειρά,
τι πίστευες πως όλα θα 'τανε με πέταλα στρωμένα
όταν γεννιέται ένα παιδί στον κόσμο τούτο εδώ.

Με έραναν, με διάβασαν, μου παν χίλιες ευχές
να ναι η ψυχή μου παιδική και η ματιά καθάρια,
μου έδωσαν κι ένα σακί να κουβαλώ αντάμα
μη τύχω να παραστρατώ απ' όσα είχαν ορίσει.

Κι εγώ παιδί δεν έζησα να γίνω όπως τ' άλλα,
μα ήλθαν χρόνια δύσκολα που έπρεπε να μάθω
πως να κρατήσω τη φωτιά μες τη ψυχή αντάμα
και με κουράγιο περισσό να μην τ' εγκαταλείψω.

Και έγιναν τα πράγματα σαν θέλησαν οι Μοίρες
μεγάλωσα κι έζησα κρατώντας τις ευχές,
μα έστειλαν κι άλλα κακά που απόμεινα μονάχη
δίχως να έχω στη ζωή αυτούς που αγαπώ.

Εκεί που βασανίζεσαι, εκεί που θα ματώνεις
εκεί θα βρίσκεις τη χαρά, εκεί και την αγάπη
για να ξεχνάς τι θα περνάς και πόσα έχεις ζήσει,
πριν καταλάβεις στη καρδιά πως όλα ήταν γραμμένα.

Αυτές λοιπόν οι Μοίρες μου δειξαν τη ζωή μου
να ναι ο δρόμος μου στενός, φαρδύς σαν μονοπάτι
να περπατώ, να σκέπτομαι και να βαδίζω πάντα
δίχως να ξέρω το γιατί, το πότε ή το αύριο.

(c) Marialena, 31/01/2018 (αυτοβιογραφικό)

JustGreece.com Panagia Kaliviani near Mires| South Crete

Στου Φεγγαριού το Φως

Moonlight in her hair, painting by Stefan Kuhn

Να μουν στου φεγγαριού το Φως ολόγυμνη εμπρός σου

Να φέγγε σαν ολόγραμμα χλωμό το σώμα μου γυμνό

Κι εκτεθειμένο στης νυχτιάς την απόκοσμη θωριά,

Σαν τα κλαριά των δέντρων πριν ανθίσουν.

Να μουν στου φεγγαριού το Φως η Αγαπημένη σου

Εκείνη που θα ψαχνες να βρεις μες τα σκοτάδια της ψυχής,

Όταν θα λαχταρούσες να αγγίξεις το κορμί που ήξερες

Πως θα είναι ο κάβος σου στο ανεμολόγι της καρδιάς σου.

Να μουν στου φεγγαριού το Φως εκεί παρούσα

Ν’ απλώσω τα χέρια μου να σε δεχτώ στα στήθια μου,

Ήλιε μου εσύ παντοντινέ, έρωτα της ψυχής μου βάλσαμο

Κι ύστερα να με τύλιγες στη ζεστή σου αγκάλη μέχρι να σβήσω.

© Marialena, 31/01/2018 #BlueMoon 

Hietus/Υετός

Seems like a dream, a never ending fantasy,
a longing that never seezes to fulfill me,
you and I sitting by the fire on a night like this
sipping slowly from a glass of wine,
staring at the flames while taking our time
to reflect on our past and talk about
all the things that brought us togerther.

Imagine the picture of us talking to each other
in a way that only people who love each other know
how to communicate,
whispering and looking each other in the eyes,
like lovers do and like people who love each other,
sitting at last together by the fire
enjoying a moment of serenity.

The darkness outside will set the right mood
for you and me to be together again on a night like this,
when the soul reaches out to find yours
and the body's comfortable numbness surrenders to
the need to feel loved and appreciated.
Suddenly the flames paint us with colours that fade away
and I find comfort in us being together.

Please, hold me!

Hietus, on a cold winter night my cry plays games with reality...

(c) Marialena, 20/01/2018

Σπαράγματα Ψυχής

Σπαράγματα ψυχής, θρυμματισμένα τζάμια στο περβάζι
θυμάσαι τότε που μου έλεγες πως ήθελες
να βάλουμε λουλούδια στο παρτέρι?
Ή που κοιτούσες θαυμάζοντας θαρρώ
τα δέντρα να ωριμάζουν τους καρπούς τους?

Οι εποχές κυλούν γοργά και μες τη ροή του χρόνου,
θα ρθει ξανά η Άνοιξη, το Θέρος κι ο Χειμώνας
και τα λουλούδια στο παρτέρι προσμένουν να φυτευθούν
ν' ανθίσουν με το φως του Ήλιου,
μα εσύ δεν είσαι εδώ πια να τα φροντίσεις.

Σαν τα μάτια που σφαλίζουν πονεμένα
θέλω να κλείσω τα μάτια μου δίχως να φανείς μακρυά μου,
Να μη σε βλέπω όπου κοιτώ κι όπου γυρνώ
σαν σε ολόγραμμα που ίσως ζωντανέψει,
φύγε καλύτερα απ' τη ψυχή μου όσο μπορείς, φύγε, φύγε...

(c) Marialena, 20/07/2017 - 20/01/2018

Ημέρα Της Γυναίκας

Γιορτάζεις τάχα την ημέρα της Γυναίκας
δίχως να ξέρεις τι και πως
και αγνοείς ότι η οκτώ του Μάρτη
δεν είναι τα Σόδομα και τα Γόμορρα
ανεστραμμένα, για να γίνουν οι γυναίκες
σαν τους άνδρες που αγοράζουν τον έρωτα,
όταν γι’ αυτούς οι γυναίκες είναι σκεύη ηδονής
και ο ομφαλός της γης όπου επιβεβαιώνονται.

Πάντα υπάρχουν γυναίκες που υποφέρουν,
που σηκώνουν τα βάρη της διεστραμμένης τους ζωής
και δεν μιλάνε, αλλά υπομένουν σιωπηλά
τον Γολγοθά γιατί έτσι τους όρισε η μοίρα πίστεψαν
και αναλώνονται να ζουν στο περιθώριο.
Γι’ αυτές τις γυναίκες που συγκρατούν όσους καγχάζουν
εις βάρος τους για το πως βλέπουν τη Γυναίκα απέναντί τους,
θέλω να βγάλω από τα στήθη μια κραυγή και να φωνάξω «πάψτε!».

Πάψτε επιτέλους μικροί, ανόητοι ανθρωπίσκοι να θωρείτε
ότι το σύμπαν περιστρέφεται γύρω από τη δική σας παιδική χαρά
γιατί δεν είναι έτσι, όταν η Γυναίκα αντί για σύντροφος γίνεται
τοτεμ και όταν χάνετε τον σεβασμό σας για τον άλλον,
τολμάτε να μιλάτε πόσο αγαπάτε τον εαυτούλη σας
γιατί αν ομολογήσετε ότι αγαπάτε τις γυναίκες της ζωής σας,
τα άλλα σας μισά, θαρρείτε πως θα χάσετε τα σκήπτρα
από τον θρόνο που πλασματικά πλάσατε να κρυφτείτε.

Marialena, 08.03.2017 (ζώντας στην εποχή της παρακμής...)

Abyss - A Prayer For Lovers

I want to touch the Abyss in your body,
Heaven and Hell in togetherness
I want to travel inside you where I long to be,
to listen to the sounds of silence
breaking into the darkness,
as long as you and I lie in the same bed together.

I want to feel your warmth caressing me,
holding me gently to put me down to sleep
when you and I chase the Abyss away
when we become One,
embrasing the emptyness of our love,
when the night comes.

My, oh my, kindred spirit of surrender
shower me with your love and compassion,
show me the way to your heart and mind
because I want to feel you, to touch you,
to taste you like tonight is the night
when all wishes come true.

Prove me I'm wrong, prove me I'm right
manifest in me the way you make me feel complete,
take the shadows away from the Abyss
and lighten up my soul with an omnipresent epiphany,
not a shadow of a doupt whethering into thin air
of a unison that has yet to be justified as a Righteous Love.

(c) Marialena, 11/02/2018 (deprived from your loving me...)

Δίχτυ Ασφαλείας

Το δίχτυ ασφαλείας σου είμαι εγώ
που σε κρατώ για να μην πέσεις στο κενό,
στης φαντασίας το αβάσταχτο πηγάδι.

Μπορείς να ακουμπήσεις πάνω μου θαρρείς,
μα δε με ρώτησες πόσο αντέχω το σκοτάδι
χέρια ανοιχτά σαν της παράκλησης κραυγή,
δεν είμαι βράχος το κύμα πάνω μου να σπάει.

Μέσα στης άγνοιάς σου το δικαίωμα να ζεις
σκέψου λιγάκι της Θείας Δίκης το παιχνίδι,
παιδί της λογικής εσύ λειψό κι εγώ η κόρη
του Ερέβους και του Χάους.

(c) Marialena, 19/07/2017

Κατάθλιψη

Όταν βυθίζεσαι αργά μες τα σκοτάδια της ψυχής σου

εγώ σε χάνω,

όταν αυτά που σου έδιναν χαρά είναι πράγματα δίχως νόημα

σε χάνω,

όταν η ζωή σου είναι σαν κερί που αχνοφέγγει τρεμοπαίζοντας

σε χάνω.

Χάνω τον άνδρα που αγάπησα

χάνω τον σύντροφο στον έρωτα

χάνω το παιδί που παίζαμε μαζί,

χάνω τον κόσμο γύρω μου.

Όταν δεν θέλεις να βγεις απ’ τ’ αδιέξοδο 

τότε σε χάνω,

όταν μ΄ αρρωσταίνεις και με πονάς

σε χάνω,

όταν δεν θέλεις πια να μοιραστείς τις σκέψεις σου μ’ εμένα

σε χάνω.

Χάνω τον άνδρα που αγάπησα

χάνω το δικαίωμα στο όνειρο μαζί σου

χάνω τη διάθεση να πολεμήσω τα φαντάσματα,

χάνω τον κόσμο γύρω μου.

Όταν θα είναι πια αργά για δάκρυα Ηλέκτρα

τότε θα σ’ έχω χάσει,

όταν θα ζήσω ή θα πεθάνω σ’ ένα κορμί ό,τι κάνω

θα σ’ έχω χάσει,

όταν θα σε δω να μοιάζεις με ξένο πουλί χαμένο

τότε θα έχω πια χαθεί κι εγώ μες τη σκιά σου...

(c) Marialena, 17.03.2017 (για θυμήσου καλά μήπως έχεις χαθεί μέσα σε δρόμους που καίνε?)