Σπαράγματα Ψυχής

Σπαράγματα ψυχής, θρυμματισμένα τζάμια στο περβάζι
θυμάσαι τότε που μου έλεγες πως ήθελες
να βάλουμε λουλούδια στο παρτέρι?
Ή που κοιτούσες θαυμάζοντας θαρρώ
τα δέντρα να ωριμάζουν τους καρπούς τους?

Οι εποχές κυλούν γοργά και μες τη ροή του χρόνου,
θα ρθει ξανά η Άνοιξη, το Θέρος κι ο Χειμώνας
και τα λουλούδια στο παρτέρι προσμένουν να φυτευθούν
ν' ανθίσουν με το φως του Ήλιου,
μα εσύ δεν είσαι εδώ πια να τα φροντίσεις.

Σαν τα μάτια που σφαλίζουν πονεμένα
θέλω να κλείσω τα μάτια μου δίχως να φανείς μακρυά μου,
Να μη σε βλέπω όπου κοιτώ κι όπου γυρνώ
σαν σε ολόγραμμα που ίσως ζωντανέψει,
φύγε καλύτερα απ' τη ψυχή μου όσο μπορείς, φύγε, φύγε...

(c) Marialena, 20/07/2017 - 20/01/2018