Οι Μοίρες

Τις Μοίρες δεν τις διάλεξα να γίνουν οι νονές μου
ήλθαν όταν γεννήθηκα σταλμένες απ' αλλού,
έφεραν τάχα δώρα διαλεχτά να με φιλέψουν
κι έσπειραν στη ζωή μου τον δρόμο να διαβώ.

Αυτές οι Μοίρες έστερξαν να μεγαλώσω αντάξια
να γίνω μάρτυς των δεινών που ρχόταν στη σειρά,
τι πίστευες πως όλα θα 'τανε με πέταλα στρωμένα
όταν γεννιέται ένα παιδί στον κόσμο τούτο εδώ.

Με έραναν, με διάβασαν, μου παν χίλιες ευχές
να ναι η ψυχή μου παιδική και η ματιά καθάρια,
μου έδωσαν κι ένα σακί να κουβαλώ αντάμα
μη τύχω να παραστρατώ απ' όσα είχαν ορίσει.

Κι εγώ παιδί δεν έζησα να γίνω όπως τ' άλλα,
μα ήλθαν χρόνια δύσκολα που έπρεπε να μάθω
πως να κρατήσω τη φωτιά μες τη ψυχή αντάμα
και με κουράγιο περισσό να μην τ' εγκαταλείψω.

Και έγιναν τα πράγματα σαν θέλησαν οι Μοίρες
μεγάλωσα κι έζησα κρατώντας τις ευχές,
μα έστειλαν κι άλλα κακά που απόμεινα μονάχη
δίχως να έχω στη ζωή αυτούς που αγαπώ.

Εκεί που βασανίζεσαι, εκεί που θα ματώνεις
εκεί θα βρίσκεις τη χαρά, εκεί και την αγάπη
για να ξεχνάς τι θα περνάς και πόσα έχεις ζήσει,
πριν καταλάβεις στη καρδιά πως όλα ήταν γραμμένα.

Αυτές λοιπόν οι Μοίρες μου δειξαν τη ζωή μου
να ναι ο δρόμος μου στενός, φαρδύς σαν μονοπάτι
να περπατώ, να σκέπτομαι και να βαδίζω πάντα
δίχως να ξέρω το γιατί, το πότε ή το αύριο.

(c) Marialena, 31/01/2018 (αυτοβιογραφικό)

JustGreece.com Panagia Kaliviani near Mires| South Crete