Κρεβάτι αδειανό

Πέρασαν ώρες, μήνες. χρόνια
πέρασε πια τόσος καιρός
που όλο παλεύω στα σεντόνια,
μα να σε βρω πια δεν μπορώ.

Γυρίζω μόνη στο κρεβάτι
δεν είσαι εδώ, έχεις χαθεί
όταν ξαπλώνω δεν σε νιώθω,
κι όταν ξυπνώ δεν είσαι εκεί.

Κι η μυρωδιά σου έχει φύγει
πάνω απ' το σώμα τώρα πια,
μόνο σαν σκέψη τριγυρίζεις
στα πιο απίθανα κενά.

Πέρασαν ώρες, μήνες, χρόνια
κι εγώ σχεδόν θα τρελαθώ
όταν μονάχη μου πλαγιάζω,
σ' ένα κρεβάτι αδειανό.

(c) Marialena, 12.03.2017 (Να μ' αγαπάς...)