Εις Το Διηνεκές

Ακριτικές προσβλέπουσες χάραξε η Ψυχή μου
στο Άπειρο
τάχα για να ορίσει εις το διηνεκές τη θνητότητα,
την απεραντοσύνη του Σύμπαντος αλλιώτικα
Ικαριάδα με κέρινα φτερά πυρωμένα
απ' το πολύ το Φως ή μήπως λέγω
λόγω της αμετροέπειας του Νου εκάη?

Ες των οριζόντων τις γραμμές
πως βρήκα το νόημα της Ζωής ενόμισα
παρακινώντας Εαυτόν να ιδεί πιο πέρα
και πιο μακρυά από τις προσλαμβάνουσες
του πεπερασμένου Νου,
χοροστατώντας επικήδειο της ήδη
τεθνεώσας νεότητας εις το διηνεκές.

Μη ψέγεσαι από ιδανικές πνευματομορφές
μην ορέγεσαι τον πλούτο που ακόμα
δεν εφανερώθει εις τα μάτια σου,
αυτό εφώναξα όσο αντίκριζα το Χάος
πλούτο καρδιάς, πλούτο ψυχής,
ουχί το χυδαίο απαύγασμα κτερισμάτων
που καλύπτουν τη γήινη μορφή σου εις το διηνεκές.

(c) Marialena, 12.01.2019 (Άσκηση επί της αρχαίας ελληνικής γραμματείας επί της Ομήρου Οδύσσειας)