Σ' έψαχνα να σε βρω στο πλάι μου
ένα βράδυ σαν κι αυτό, παράταιρα,
έψαχνα να σε βρω απεγνωσμένα
σε μιας ξύλινης πλατφόρμας την ακριά
ν' αγναντεύουμε τη θάλασσα μαζί,
το κύμα να σκάει στα πόδια μας
με τον μονότονο ήχο του παφλασμού
να ντύνει τις σιωπές μας
κι εμείς εκεί να στέκουμε σαν ήρωες αρχαίου δράματος.
Σ' έψαχνα να σε βρω αντάμα
να νιώσω το χέρι σου ζεστό να μ' ακουμπά
όσο η ματιά θα χάνονταν στου ορίζοντα τη πλάνη,
μα θα χα εσένα δίπλα μου να γείρω
ν' ακουμπήσω το κεφάλι πάνω σου
να κάνω επαφή μαζί σου στα σκοτάδια,
παρέα με κεράκια που θα φεγγαν
κι ονειροπαγίδες που θα ηχούσαν
στο θρόισμα τ' ανέμου, σαν όνειρο.
Σ' έψαχνα να σε βρω στα τραγούδια που ακούω
μέσα στη σιγαλιά της νύχτας,
παρέα μου σ' έναν κόσμο ιδανικό που υπάρχεις
έστω κι αν έπαψες αγάπη να θυμίζεις
και μόνο πόνο και παράπονο κρυφό αισθάνομαι
κάθε φορά που σε ζητώ μες τη ψυχή,
σ' έψαχνα για να σου πω "κράτα με"
γιατί οι άνθρωποι την επαφή ζητούν
μονάχοι στα παραμιλητά τους.
Marialena, (c) 21.08.2018 (I wonder where you are...)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου