Βράδια στο μπαλκόνι με ζέστη
καλοκαιρινά,
όταν ο ήλιος κινάει να σβήσει αργά
αφήνοντας τη πλάση με φως
ακόμα και τη νύχτα
μέχρι αργά,
βράδια με ένα κύπελλο κεράσια και τσάι
παγωμένο με λεμόνι
στο μπαλκόνι με ζέστη
και τα τζιτζίκια στο πεύκο να λαλούν
μέχρι να ξημερώσει
κι οι μυρωδιές απ' το νυχτολούλουδο
να τυλίγουν την ατμόσφαιρα
και γιασεμί ν' αχνοπροβάλλει
διακριτικά τ' αρώματά του
στη νυχτιά και να σου κάνει παρέα
μέχρι να πέσει το σκοτάδι
και η ζέστη γίνει υποφερτή
στο μπαλκόνι,
μ' ένα μπουκάλι νερό και μουσικές
απ' το ραδιόφωνο να παίζουν
όσο περνούν από μπροστά σου οι διαβάτες
κι οι περιπατητές με τα σκυλιά τους
πάνε βόλτα,
όπως κάθε βράδυ καλοκαιρινό
όπως κάθε φορά που βλέπεις το φεγγάρι
να προβάλλει απ' τον ουρανό
και τη λάμπα να φέγγει στη κολώνα.
Πέτα τα ρούχα σου σαν θα διαβείς τους τοίχους
του σπιτιού σου μέσα έξω
βρέξε τα πόδια σου με νερό από τη βρύση
και δροσίσου,
άσε το σώμα να νιώσει τη δροσιά και τον ιδρώτα
από τη ζέστη του καλοκαιριού στη πόλη
γύρε με του κορμιού σου τον περίτεχνο μανδύα
και ξάπλωσε στο προσκεφάλι
με τα παράθυρα ορθάνοιχτα και τη βουή
του δρόμου να σε συντροφεύει
τα βράδια τούτα τα καλοκαιρινά
που δεν κρατάνε αιώνια,
αλλά όσο μια στιγμή, μια θύμηση, ένα αντίο
και μιαν υπόσχεση για κείνα τα καλοκαίρια
που έφυγαν και έρχονται ξανά
να σε στοιχειώνουν
να σε μπερδεύουν με το τώρα και το χθες
και να σε κάνουν να θες να ζήσεις
τη κάθε στιγμή, τη κάθε ώρα
σαν να ναι τώρα, σαν να ναι χθες
θαρρείς μέσα στη ζέστη
τα καλοκαιρινά τα βράδια
που το φεγγάρι σε παίρνει αγκαλιά
και σε κοιμίζει μόνο στα σεντόνια
της ψυχής σου,
πλάθοντας του έρωτα ταξίδια εξωτικά
κι ανάγκες του κορμιού ανομολόγητες
που οι ανάσες σου μετρούν
λαχανιασμένες,
τα βράδια εκείνα τα καλοκαιρινά
που τα περνάς μονάχος στης πόλης
τα έρημα στενά
κοιτάζοντας τον ουρανό απ' άκρη σ' άκρη.
(c) Marialena, 30.05.2018
Αναρτήσεις
