Τις νύχτες τις ξενέρωτες
Τα όμορφα τα βράδια
Που ναι η καρδιά μου άδεια
Και η ψυχή μου λαχταρά
Να βρει ξανά απανεμιά
Μακρυά απ τη τρικυμία.
Μη μου μιλάς για Ερωτες
Μ' αιτίες αξεπέραστες
Σε χρόνους περασμένους
Μ' ανάγκη καλυμμενους
Και προδρομες ελπίδες
Να κραυγαζουν
Σαν ορνια στης ερήμου τα περάσματα.
Να μου μιλάς για Έρωτες
Για νύχτες αξημερωτες
Και τ' δικά σου μάτια
Να γίνονται παλάτια
Στ' ονείρου μου την άκρη
Που πλάθω τα γινατια
Για να σε συναντήσω...
(c) Marialena, 23.09.2018 - 01.08.2020
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου