Έμαθα πια...

Έμαθα πια να ζω χωρίς εσένα
να ζω χωρίς αγάπη και στοργή
από κανέναν τους,
μήτε γονείς, ούτε κι εσύ παρών,
σκληρότητα.

Έμαθα πια να μην ανοίγομαι στους ξένους
γιατί φοβάμαι πως ξανά θα την πατήσω,
ξέρεις εσύ, με τρόπο ύπουλο
και τι σε νοιάζει θα μου πεις,
απάνθρωπα.

Έμαθα πια να βουτώ στο βούρκο
της μελαγχολίας και της αυτοακύρωσης,
παραιτημένη απ' τη ζωή που σέρνω
κραδαίνοντας στα πόδια μου,
ερείπιο.

Έμαθα πια, μέρες που κοίτωνται αδειανές
να βρίσκω νόημα για να πορεύομαι,
στ' αδιάκοπο κι αδιάφορο αγώνα
για επιβίωση, για αγάπη και συμπόνοια,
παράλογα.

Έμαθα πια...

(c) Marialena, 12.04.2018 (Happy Birthday to me...)

Σαββατιάτικο ξύπνημα

Ήθελα να μπορούσα να μοιραστώ μαζί σου

το Σαββατιάτικο ξύπνημα ξανά,

αυτό τ' ανέμελο χαμόγελο που σχηματίζεται

στα χείλη

όταν ξυπνάς δίπλα σ' αυτόν που αγαπάς

και νιώθεις τη ζεστασιά του να σε τυλίγει.

Ήθελα να φτιάχναμε καφέ και να τον πίναμε

μαζί ξανά,

μπροστά σε μια ηλιόλουστη μέρα που ξυπνά

μέσα απ' τα δυο σου μάτια

και να μιλούσαμε, ναι να μιλούσαμε 

για όλα αυτά που μας κρατούσαν ενωμένους.

Το Σαββατιάτικο ξύπνημα κι ένα μικρό χαμόγελο 

στα χείλη να υπάρχει,

να λες σε περιμένω να γυρίσεις και να το κάνεις

να βλέπεις τον ήλιο να υψώνεται στον ουρανό

και να σκέφτεσαι μα τι ωραία μέρα είναι σήμερα,

αφού είμαι εγώ εδώ ξανά μαζί σου.

Το Σαββατιάτικο ξύπνημα και αυτό τ' ανέμελο 

χαμόγελο που σχηματίζεται στα χείλη...

(c) Marialena, 14.04.2018