Τα πράγματά σου στο τραπέζι

Τα πράγματά σου στο τραπέζι,
βιβλία με εξωτικούς προορισμούς και χάρτες
για διαδρομές που κάποτε τις κάναμε μαζί
και τόπους που περίμεναν να πάμε.

Τα πράγματά σου στο τραπέζι,
φωτογραφίες που σε έδειχναν μωρό
και κάποιες άλλες που από παλιά φυλούσες
κρυμμένα σε φακέλους και σελίδες των βιβλίων.

Σου ζήτησα να έρθεις να τα πάρεις από δω,
να πάψω να υποφέρω σαν τα βλέπω
αφού δεν είσαι άλλο δικός μου τώρα πια
και ανοιχτές πληγές μου ξύνουν μακριά σου.

Τα πράγματά σου στο τραπέζι,
οι μουσικές  και τα μικροπράγματά σου
στέκουν βουβά σε ένα σπίτι αδειανό
που κάποτε περίμενε ζεστή την αγκαλιά σου...

(c) Marialena, 25.02.2018 (sorry seems to be the hardest word)

Τώρα που έρχεται η Άνοιξη

Και τώρα που έρχεται η Άνοιξη καλέ μου

πες μου ποιον θ' αγαπάω εγώ αντί για σένα,

ποιος θα μου φέρνει πόνο στη καρδιά 

μαζί με τη λαχτάρα?

Τώρα που ανθίζουν τα κλαδιά με τα λευκά τους πέπλα

πες μου ποιον θα χω τώρα στην έρμη μου ψυχή

που κλαίει σαν ματώνει,

μέσα στην άδεια αγκαλιά που μόνη της σωπαίνει?

Τώρα που θέλω πιο πολύ να σ' έχω μη σε χάσω

πες μου ποιο θαν το γιατρικό στον μαύρο έρωτά μου,

πως θα μπορέσω εγώ ξανά να δω το φως του Ήλιου

τώρα που ήλθε η Άνοιξη και είσαι μακριά μου?

(c) Marialena, 04.03.2018

Οι Μοίρες

Τις Μοίρες δεν τις διάλεξα να γίνουν οι νονές μου
ήλθαν όταν γεννήθηκα σταλμένες απ' αλλού,
έφεραν τάχα δώρα διαλεχτά να με φιλέψουν
κι έσπειραν στη ζωή μου τον δρόμο να διαβώ.

Αυτές οι Μοίρες έστερξαν να μεγαλώσω αντάξια
να γίνω μάρτυς των δεινών που ρχόταν στη σειρά,
τι πίστευες πως όλα θα 'τανε με πέταλα στρωμένα
όταν γεννιέται ένα παιδί στον κόσμο τούτο εδώ.

Με έραναν, με διάβασαν, μου παν χίλιες ευχές
να ναι η ψυχή μου παιδική και η ματιά καθάρια,
μου έδωσαν κι ένα σακί να κουβαλώ αντάμα
μη τύχω να παραστρατώ απ' όσα είχαν ορίσει.

Κι εγώ παιδί δεν έζησα να γίνω όπως τ' άλλα,
μα ήλθαν χρόνια δύσκολα που έπρεπε να μάθω
πως να κρατήσω τη φωτιά μες τη ψυχή αντάμα
και με κουράγιο περισσό να μην τ' εγκαταλείψω.

Και έγιναν τα πράγματα σαν θέλησαν οι Μοίρες
μεγάλωσα κι έζησα κρατώντας τις ευχές,
μα έστειλαν κι άλλα κακά που απόμεινα μονάχη
δίχως να έχω στη ζωή αυτούς που αγαπώ.

Εκεί που βασανίζεσαι, εκεί που θα ματώνεις
εκεί θα βρίσκεις τη χαρά, εκεί και την αγάπη
για να ξεχνάς τι θα περνάς και πόσα έχεις ζήσει,
πριν καταλάβεις στη καρδιά πως όλα ήταν γραμμένα.

Αυτές λοιπόν οι Μοίρες μου δειξαν τη ζωή μου
να ναι ο δρόμος μου στενός, φαρδύς σαν μονοπάτι
να περπατώ, να σκέπτομαι και να βαδίζω πάντα
δίχως να ξέρω το γιατί, το πότε ή το αύριο.

(c) Marialena, 31/01/2018 (αυτοβιογραφικό)

JustGreece.com Panagia Kaliviani near Mires| South Crete

Στου Φεγγαριού το Φως

Moonlight in her hair, painting by Stefan Kuhn

Να μουν στου φεγγαριού το Φως ολόγυμνη εμπρός σου

Να φέγγε σαν ολόγραμμα χλωμό το σώμα μου γυμνό

Κι εκτεθειμένο στης νυχτιάς την απόκοσμη θωριά,

Σαν τα κλαριά των δέντρων πριν ανθίσουν.

Να μουν στου φεγγαριού το Φως η Αγαπημένη σου

Εκείνη που θα ψαχνες να βρεις μες τα σκοτάδια της ψυχής,

Όταν θα λαχταρούσες να αγγίξεις το κορμί που ήξερες

Πως θα είναι ο κάβος σου στο ανεμολόγι της καρδιάς σου.

Να μουν στου φεγγαριού το Φως εκεί παρούσα

Ν’ απλώσω τα χέρια μου να σε δεχτώ στα στήθια μου,

Ήλιε μου εσύ παντοντινέ, έρωτα της ψυχής μου βάλσαμο

Κι ύστερα να με τύλιγες στη ζεστή σου αγκάλη μέχρι να σβήσω.

© Marialena, 31/01/2018 #BlueMoon