Της Λησμονιάς

Σαν πιείς απ’ το νερό της λησμονιάς
να εύχεσαι να ’ναι πολύς ο χρόνος
γιατί θε να περάσουν εμπρός σου όλα αυτά
που με μια γουλιά θα θέλεις να ξεχάσεις.

Και θα θυμάσαι τάχα μοναχά όσα θελήσεις
να τα πλάθεις στο μυαλό σου,
εικόνες σκόρπιες με δίχως νόημα
απλά μονάχα σαν σκηνές από ταινία.

Γλυκό νερό, γλυκός κι ο πόνος του να τ’ αφήνεις
όλα πίσω σαν να τραβάς μια μολυβιά
να λες αντίο στα παλιά και με λευκές τις θύμησες
να μην ξαναγυρίζεις στα μονοπάτια που πατούσες.

Σαν πιείς απ’ το νερό της λησμονιάς
κράτα κοντά σου φυλακτό μες τη καρδιά σου,
μπορεί να ξέχασες μπορεί, μα κάτι ακόμα
να με φέρνει στ΄όνειρά σου, ίσως ποτέ ξανά...

(c) Marialena, 21.02.2017