Κι αν σ’ αγαπώ

Κι αν σ’ αγαπώ τι ωφελεί
να σ’ έχω μακριά και να μην φτάνει
σαν του αγγέλου τα φτερά
ψυχή μου μοναχή εσύ,
που μοιάζει να μην πρόλαβε καν
το πέταγμα στον ουρανό να κάνει.

Μες το μυαλό σκέψεις τρελές
που έμαθαν να ζουν χωρίς εσένα,
δίχως να σ’ έχουν αγκαλιά
μήτε ν΄αγγίζουν πεταχτά
τα χείλη μου τη σάρκα σου ζεστή,
ακουμπισμένη χαλαρά στο μαξιλάρι.

Κι αν σ’ αγαπώ φτάνει ως εδώ
δεν έχω τίποτε άλλο να σου δώσω,
μήτε αγάπη ποθητή
ούτε εγώ ούτε εσύ γιατί στερέψαμε
και πως να στο πληρώσω,
ανάγκη κι έρωτα μαζί στο παραδόξως.

Γυναίκα εγώ, άνδρας εσύ
το ταίριασμα παρέμεινε φευγάτο,
έλα στη θέση μου να δεις
πόσο πολύ πόσο εμείς,
αφήσαμε το φόβο να χαρεί
να σκάψει ένα οχύρωμα για το μεγάλο λάθος.

(c) Marialena, 20.02.2017 (λάθος είναι η ζωή που δεν ζήσαμε...)