Μικρό Ερωτικό - Ικεσία

Έλα στα στήθια μου ν’ απογύρεις πάνω
λευκά και αλαβάστρινα θαρρώ πως μου λεγες,
μωρού παιδιού το λίκνο
στο μέρος που χτυπάει η καρδιά,
να ακουμπήσεις.

Έλα να σ’ έχω αγκαλιά να σε χαϊδεύω,
να σε κοιτάζω τρυφερά
και να χτενίζω τα μαλλιά σου,
όσο εσύ θα αποκοιμιέσαι πάνω μου
τόσο γλυκά κι ανθρώπινα.

Έλα και μη διστάσεις φως μου
να αφεθείς στη ζεστασιά του πόθου μου,
να με φιλάς μόνον εκεί θέλω
όσο στα στήθη μου θα νιώθεις το απάγκιο,
σε ικετεύω.

Έλα να γίνεις ο έρωτάς μου,
ο λόγος που θέλω πια να ζω
να σ’ αγαπώ, να σε λατρεύω
έλα να βρεις επάνω μου,

το καταφύγιο που ψάχνεις.

Έλα σε μένα αγάπη μου, έλα...

(c) Marialena, 22.02.2017

Πως να κάνεις έρωτα σε μια Γυναίκα

Εν αρχή ην το Φως,
η λάμψη στη ματιά της όταν την αντικρίζεις
όταν οι αισθήσεις της διεγείρονται από σένα,
από αυτό που της εκπέμπεις στο άγγιγμά σου.
Ακούμπησε τα χείλη σου απαλά στο πρόσωπό της
να κάνετε επαφή και να τη νιώσεις
με την ανάσα σου καυτή, τα χείλη άσε
να την εξερευνήσουν όσο πιότερο αντέχει.

Κράτησέ την στα χέρια σου να νιώσει
το ζεστό το άγγιγμά σου και
να κουρνιάσει στην αγκαλιά σου μέσα,
όσο εσύ θα τη φιλάς και θα την βλέπεις
μες τις παλάμες σου ν' αφήνει τη πνοή της
να τη κρατάς σαν τριαντάφυλλο που ευωδιάζει,
όταν τη φέρνεις πιο κοντά να την εξάψεις
όσο θα τη φιλάς γλυκά και παθιασμένα.

Κι εκείνη από τη φύση της πλασμένη
θα αισθανθεί τη ζεστασιά σου να την καίει,
όσο θα γεύεται του φιλιού σου τα υγρά προστάγματα
και θα ποθεί μες το μυαλό της να σε γευτεί,
όταν εσύ θα την ξαπλώνεις πιο κοντά
και σαν θυσία στον Άμμωνα τον Ρα
θα προσφέρεις το κορμί της στο βωμό
έτσι γερμένη όπως είναι με τα μάτια της κλειστά, παραδομένη.

Χάιδεψέ την όσο εκείνη θα ριγεί σαν την αγγίζεις
και μη ξεχνάς να τη κοιτάς στα μάτια
για να της λες πόσο πολύ την αγαπάς κι είναι δική σου,
βρες το κλειδί που έχει κρεμάσει στη καρδιά
κι άνοιξε διάπλατα τη δίοδο για να γευτεί
τον ανδρισμό σου, σαν έτοιμη από καιρό,
να σε υποδεχτεί μες του κορμιού της την αγκάλη
φωλιά υγρή, τόσο ζεστή εκεί που οι δυο γίνονται ένα.

Ω, θαύμα της ανθρώπινης επαφής, όταν τη νιώθεις
να σε θέλει ακόμα κι άλλο, να στο ζητά να σε κρατά
να χάνεται στα χέρια σου όσο θα την πλανεύεις
με του κορμιού σου την ορμή γεμάτος, φόρτωσε όνειρα
δώσε της λόγο και αφορμή να ταξιδέψετε μαζί
στη θάλασσα του πάθους όσο εσύ την κυβερνάς
κι αφήνεσαι στη θέα της να λιώνει, να θέλει
να κρατήσει το μαζί για πάντα, εσύ κι αυτή, σαν ένα.

Να της μιλάς, να τη κρατάς, να την αφήνεις να αισθάνεται
γυναίκα, ρόδο ερήμου ακριβό πλάσμα αυτή μοναδικό για σένα,
για μια στιγμή για μια ζωή όσο κρατάει ο χορός της έκστασής σας,
δώς της την ώθηση να βγει απ' το κορμί της
να γίνει έρωτας κι αυτή, για να χαθεί απρόσμενα
μέσα στην αγκαλιά σου, όσο εσύ θα τη κρατάς
θα τη χαϊδεύεις τρυφερά και θα της λες πως είναι αυτή μονάκριβό σου πλάσμα.

Νιώσε την να σε ξεπερνά, ρίγη χαράς, φλόγες φωτιάς καθώς
στο στυγερό σου σώμα σε φορτίζουν, όσο εκείνη κολυμπά
στης λίμνης τα βαθιά νερά και εσύ θα φτάνεις πιο ψηλά,
για να αφεθείς να πλημμυρίσεις τη σπηλιά της όταν
στον έρωτα υπάρχει ένα τέλος, σαν πυροτέχνημα ηχηρό,
δεσμός καρδιάς μοναδικός, εσύ κι αυτή σε μιαν αγάπη
δίχως όρια, μείνε μαζί της για ακόμα μια στιγμή,
μείνε εκεί στην ένωση σας παρών και ευτυχισμένος.

Κι όταν σε πάρει αγκαλιά, λίγο μετά μες τα φιλιά
να της παραδωθείς στα χάδια τα δικά της, να γίνει
η δική σου αγκαλιά, όμοιος καρπός του έρωτά της
να σου εκφράσει η ματιά της τη γαλήνη,
όταν σε ένιωσε βαθιά, γίνατε ένα-δυο κορμιά
κι εκείνη έφτασε μαζί σου στη Σελήνη
γυναίκα αυτή, πλάσμα Θεού που έψαχνε στο διάβα της
να συναντήσει τον Έρωτα κι ήρθες εσύ να τη λυτρώσεις απ'την οδύνη.

Εν αρχή ην το Φως
γιατί το σκότος την Αγάπη δεν τη σβήνει...

(c) Marialena, 20.02.2017 (αφιερωμένο σε όλους όσους αγαπούν αληθινά)

Κι αν σ’ αγαπώ

Κι αν σ’ αγαπώ τι ωφελεί
να σ’ έχω μακριά και να μην φτάνει
σαν του αγγέλου τα φτερά
ψυχή μου μοναχή εσύ,
που μοιάζει να μην πρόλαβε καν
το πέταγμα στον ουρανό να κάνει.

Μες το μυαλό σκέψεις τρελές
που έμαθαν να ζουν χωρίς εσένα,
δίχως να σ’ έχουν αγκαλιά
μήτε ν΄αγγίζουν πεταχτά
τα χείλη μου τη σάρκα σου ζεστή,
ακουμπισμένη χαλαρά στο μαξιλάρι.

Κι αν σ’ αγαπώ φτάνει ως εδώ
δεν έχω τίποτε άλλο να σου δώσω,
μήτε αγάπη ποθητή
ούτε εγώ ούτε εσύ γιατί στερέψαμε
και πως να στο πληρώσω,
ανάγκη κι έρωτα μαζί στο παραδόξως.

Γυναίκα εγώ, άνδρας εσύ
το ταίριασμα παρέμεινε φευγάτο,
έλα στη θέση μου να δεις
πόσο πολύ πόσο εμείς,
αφήσαμε το φόβο να χαρεί
να σκάψει ένα οχύρωμα για το μεγάλο λάθος.

(c) Marialena, 20.02.2017 (λάθος είναι η ζωή που δεν ζήσαμε...)