Μια στιγμή

Liz Taylor & Richard Burton

Το οικείο άγγιγμα, μια τόσο ανοίκεια σχέση
μεταξύ αυτού που είσαι και αυτού που θα ήθελες να είσαι,
σε μια στιγμή υφίστανται τυχαία για τον παρατηρητή
το πομπό και το δέκτη συντονισμένων στη συχνότητά σου.

Μια αποτύπωση ολογράμματος στο χρόνο,
σκιές που χορεύουν στην αντανάκλαση
Τι έχεις να θυμάσαι άραγε από ένα βλέμμα στο άπειρο,
από ένα πάθος, από ένα λάθος προδιαγεγραμμένο.

Όλα καθορίζονται απ' τον Χρόνο, τον Κυρίαρχο, τον Ανεπανάληπτο
ακόμα κι όταν για μια στιγμή αφήνεσαι να γίνεις δούλος του,
για να κερδίσεις το δικαίωμα να αγαπάς εις το διηνεκές
ακόμα κι όταν τα μάτια φανερώνουν την αλήθεια σου.

Για μια στιγμή μονάχα καθορίζεσαι, προσδιορίζεσαι και καταμαρτυρείς
όσα αδυσώπητα εκπέμπεις στο χώρο μέσα απ' τον χορό των σκέψεών σου,
γιατί δεν είναι τίποτε άλλο αυτό που νιώθεις εκτός από το οικείο άγγιγμα,
μια τόσο ανοίκεια σχέση μεταξύ αυτού που είσαι και αυτού που θα ήθελες να είσαι.

(c) Marialena, 11.10.2014 (γιατί μια φωτογραφία μιλάει όσο χίλιες λέξεις)