Μαρία Κάλλας
Τα κρίματα της αγάπης είναι πολλά,
όσα και τα δάκρυα του ανεκπλήρωτου Έρωτα,
όσα και οι θύμισες που ζούμε μέσα τους
για λίγο ή πολύ - ένα ακόμα παιχνίδισμα της Μοίρας.
Η αγκαλιά σου τρυφερή καθώς ψωνίζαμε
ή το να με ακουμπάς γλυκά μέσα στο τρένο,
το πρωινό με θέα τα λουλούδια σου
μα και οι μουσικές που για πάντα θα λατρεύω.
Τι άλλο να ζητήσει ένας άνθρωπος,
από το αγκυροβόλι του σε θάλασσα φουρτουνιασμένη,
το χέρι που θα τον κρατά για να το αισθάνεται
και όλα αυτά που κάνουν μια καρδιά να μην φοβάται.
Θυμάσαι, αγάπη μου, το πρώτο μας το "σ' αγαπώ"
ή το σκοτάδι στη ψυχή με λόγια δίχως λογική,
όπως θα νόμιζες ή πίστευα ποτέ πως δεν θα πούμε
σαν καταφύγιο της μοναξιάς σε αδιέξοδο στενό που ζούνε.
Γι' αυτό κρατάω μέσα μου πολλά μικρά ενθυμήματα
καθώς αφήνω τη ματιά να χάνεται στο άπειρο,
ξέρεις ποτέ δεν σου χω πει ότι η δική μου η ψυχή πονάει
κάθε φορά που ένα χαμόγελο χαράσσεται στα χείλη μου...
(c) Marialena, 13.10.2014
Αναρτήσεις
