που πάω εγώ, που πας και εσύ,
μες τα σκοτάδια
του αρχέγονου Έρωτά μας,
που πας να βρεις τη ξαστεριά,
φύγε απ' εδώ κάνει Βοριά,
πήγαινε κρύψου στο απάγκιο της σπηλιάς μας.
Αγαπημένο μου παιδί,
φταίω εγώ μα φταις και συ,
όταν πιστέψαμε σε λόγια παθιασμένα
δεν γίνεται η Φωτιά νερό,
μην απατάσαι για αυτό,
τα ίδια λάθη θα τα βρούμε
ευθύς μπροστά μας.
Αγαπημένο μου παιδί,
πες μου λοιπόν ένα γιατί
δώσ' μου μονάχα ένα βλέμμα παγωμένο,
για να αγγίξω το Κενό
και να πιστέψω πως μπορώ,
να πω ανάθεμα κι αντίο
στα όνειρά μας...
Marialena, 10/08/2010
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου