Αίσιο τέλος

Απόψε μου λείπει η αγκαλιά σου,
τώρα που η βροχή συνοδεύει
το γυμνό μου κορμί στην ορφάνια,
ένα ξερόκλαδο απροστάτευτο
να ταλανίζεται κόντρα στους ανέμους.

Απόψε θέλω να κουρνιάσω μέσα σου,
να αφουγκραστώ τους χτύπους της καρδιάς
και της ψυχής σου τα πατήματα,
μέσα απ' των δακτύλων σου τα ίχνη
σε μια προσπάθεια να δω το που πηγαίνω.

Απόψε θέλω να μου κάνεις έρωτα
με το μυαλό και το κορμί σαν μια πνοή,
να ανοίξεις τις φτερούγες σου διάπλατα
και να με χώσεις μέσα τους ολάκερη,
λέγοντάς μου λόγια μιας αγάπης που θεριεύει.

Απόψε θα ήθελα να ήσουνα εδώ,
στο προσκεφάλι μου να νιώθω την ανάσα σου
και να μου λες ιστορίες με αίσιο τέλος,
γιατί σε όσα με βιά προβάλλουν μέσα μου
αυτό θα φάνταζε απάνεμο λιμάνι.



Marialena, 1/6/2010