China Doll

China Doll, image by Michael Miller @ www.fabricsfromtheheart.com

Look how fragile I am,
I almost seem like a China doll
that if you awkwardly drop
down to the floor,
it will smash to pieces.

So am I, look at me
I am nothing more than
a victim of your love,
I told you so at the beginning
I don't believe in miracles.

But you wanted to prove me wrong
and showed me the gates of Hell
instead, how convenient it is!
And now I feel so fragile,
like a China Doll ready to break.

Marialena, 31/1/2008

Απόψε

Απόψε, τα μάτια θε να κλείσω
τη φαντασία να σφαλίσω
και τη σιωπή να αγκαλιάσω
με τρυφερή αποδοκιμασία,
μιας και στα κόντρα ρεύματα
ποτέ μου δεν κολύμπησα,
ούτε για σένα θα ευχόμουν κάτι τέτοιο.

Απόψε, καθώς θα ψάχνω τον ουρανό
για σημάδια εφήμερα του αύριο,
θα αναζητώ μες το σκοτάδι
εκείνον τον διάττοντα αστέρα
που με την πτώση του στη γη,
θα αποκαλύψει την αλήθεια
στους αποδοκιμάζοντες σκεπτόμενους.

Απόψε, δεν είναι ημέρα ούτε νύχτα,
μα λυκόφως που σε προκαλεί
να δεις, να αγγίζεις και να νιώσεις,
τι ακριβώς, δεν ξέρω
μην με ρωτάς,
τις απαντήσεις θα τις δώσεις
εσύ και μόνο προς τον εαυτό σου.

Marialena, 11/1/2008

Εξ Ων Συνετέθει

Θέλω να πουλήσω τη ψυχή μου στο Διάολο
και το κορμί μου να το φάνε τα όρνια,
αφού σαν πλαστικό απόρρημα
στην άμμο κείτεται,
μέχρι να το φθείρει ο χρόνος
ο αμφισήμαντος
και να διαλυθώ στα εξ ών συνετέθει.

Θέλω να κάψω τη σάρκα μου σαν παρανάλωμα
και σαν μια πυρά ιεροφάντου,
που σιγοκαίει αποκαλύπτοντας το μέλλον
και τα σημάδια που χαράχθησαν βαθιά,
παρά τη θέλησή μου
κι έπειτα σαν ύδωρ αμόλυντο
να εξαγνιστώ στην Πηγή της Ανυπαρξίας.

Θέλω στο πρώτο φως του Ήλιου
να εξαϋλωθώ,
να αφανιστώ από το γήινο στερέωμα
σαν την αχλή που σχηματίζεται στα φύλλα,
ή όμοια με στάλες του ιδρώτα
που σκουπίζεις,
αφήνοντας δια παντός αδιάψευστα σημάδια.

Marialena, 26/08/2008

Χρυσή Βροχή

Έχω ξεχάσει πως είναι τα μάτια σου,
και πόσο υγρά κοιτούσαν προς το άπειρο,
έχω ξεχάσει πως τα βρεγμένα σου μαλλιά
έσταζαν,
καθώς σταγόνες κύλαγαν στο αντρίκιο
μέτωπό σου,
έχω ξεχάσει πως ήταν το χάδι μου
στο μάγουλο
και το φιλί στο στόμα,
εκείνο το δειλό, το παιχνιδιάρικο,
που δίνεις όταν θέλεις να
γευτείς την ομορφιά στα χείλη σου.

Έχω ξεχάσει πως μοιάζει να με παίρνεις
αγκαλιά
για να κουρνιάσουμε στο ίδιο το κρεβάτι,
μετά του έρωτα τα πιο γλυκά ταξίδια
που κάναμε εσύ και εγώ αντάμα
κι έπειτα μες τη γαλήνη τα κορμιά
να ησυχάζουν,
έχω ξεχάσει της φωνής σου τη χροιά
και το χαμόγελο να σκάει σαν το φεγγάρι,
έτσι είναι αυτά τα πράγματα θα πεις
όταν πάψεις να ακούς,
της μιας καρδιάς ή και των δυό το καρδιοκτύπι.

Μα δεν ξεχνώ πόσο πονούσα που
ξεμάκραινα από σένα,
πόσο σ' αγάπησα χωρίς να στο έχω πει,
πόσο μου λείπει η ζεστή η αγκαλιά σου
και ένα χάδι που για μένα είναι εκεί,
πως να ξεχάσω τα όσα ένιωσα για σένα
πως να φιμώσω της καρδιάς μου τη φωνή,
δεν είναι εύκολο να λες
"όλα είναι εντάξει",
όταν μου λείπει του έρωτά σου η καταιγίδα
που όταν κοπάσει,
γίνεται η πιο χρυσή βροχή...


Golden rain, image by www.spaceroom.co.nz

Marialena, 28/12/2008