Μικρό Ερωτικό: Η Αγκαλιά

 Να σ' αγκαλιάσω μια φορά 

και να σ' αποκοιμήσω,

έτσι όπως έκανα παλιά

χαιδεύοντάς σου τα μαλλιά,

φιλώντας σε στο μέτωπο γλυκά

σαν να σουν το μωρό μου.

Έτσι γεννήθηκε μες το μυαλό η οπτασία

το όνειρο εκείνο το πικρό,

το παραπονεμένο.

Να σ' αγκαλιάσω ήθελα ξανά

να νιώσω τ' άρωμα της ζεστασιάς σου,

το χτύπο της καρδιάς εκεί που γέρνω

το σώμα σου μονάχα πια δικό μου.

Μα τα οράματα στην έρημο 

της μοναξιάς ξεσπούν σε ανεμοδύνες,

όσο εγώ αναζητώ μες του αγέρα τις ριπές

τον κόσμο τον δικό σου,

που τάχα μες στην αγκαλιά μου

θα βρεθεί και θα με γαληνέψει.

Κι αυτά τα λόγια τα άψυχα

και τα ξεψυχισμένα αχ!

τι ειρωνεία έχουν μέσα τους,

όταν η Γη γυρίζει 

κι όταν τ' ανθρώπινα θαρρώ,

με κοροϊδεύουν.

Στην αγκαλιά μου ήθελα για λίγο 

να σε έχω πάλι αγάπη μου,

να σε κρατώ με του ροδόσταμου 

την εξαίσια ευωδία στα χέρια μου

και να σε κουλαντρίζω.

Να ψιθυρίζω τρυφερά πόσο μου έλειψες

όσο η ψυχή μου λαχταρά,

τη γεύση σου ν' ορίζει. 

(c) Marialena, 12.10.2020 (Χαιρετίσματα λοιπόν στην εξουσία, εγώ κρατάω την ουσία κι ονειρεύομαι...)