Δε ξέρω αν με βλέπεις,
δε ξέρω αν γνωρίζεις ότι υπάρχω
ξέρω μονάχα τ' όνομά σου
όμως κάτι μέσα μου λέει
να σε κοιτάζω επίμονα,
να σε ποθώ απρόσμενα
και να θέλω να σου φωνάξω
Παραδώσου!
Θέλω να με προσέξεις στην ομήγυρη
θέλω να σου κινήσω τ' ενδιαφέρον
να με γνωρίσεις,
να με συναναστραφείς
να δεις ποια είμαι εγώ για σένα
και να κάνεις τη κίνηση,
να με προσεγγίσεις
όχι για πήδημα,
όχι για ξέσκισμα
αυτά τα κάνουν απέλπιδες εραστές
της μιας βραδιάς, του τίποτα,
όχι, δε σου ζητώ να γίνεις κάτι τέτοιο
με χαλάει.
Θέλω να μου χαμογελάσεις,
να δω στα μάτια σου το φως όχι τη λύσσα
να μου μιλήσεις με τραγούδια
να με πάρεις αγκαλιά,
να με φιλάς
να σ' αγγίξω, να σε νιώσω
κι ύστερα να μου παραδωθείς
σαν έτοιμος από καιρό
για να χορέψουμε το βαλς του έρωτά μας,
βήμα προς βήμα εσύ κι εγώ,
μπορείς?
Παραδώσου στου μυαλού μου τις εικόνες
στης ψυχής μου τα ποθούμενα,
της καρδιάς μου τους χτύπους
παραδώσου,
κι εγώ θα γίνω θάλασσα
θα γίνω ωκεανός για να βρεθείς
στης απεραντοσύνης μου το πέλαγο,
για να σε αισθάνομαι
να σε κρατώ στα δυο μου χέρια
παραδώσου
κι εγώ θα γίνω η φωτιά σου
η νεράιδα στ' όνειρά σου
κι η γυναίκα της ζωής σου,
παραδώσου...
(c) Marialena, 08.12.2018 (...and we have nothing to be guilty of, our love will climb any mountains...)