Μέχρι το Σεπτέμβρη

Μέχρι το Σεπτέμβρη λεν οι φίλοι μου,
σου εύχομαι να βρεις αυτό που ψάχνεις
και χαμογελούν καθώς το λένε
και το εύχονται,
αυτό που θες εσύ,
αυτό που σου ταιριάζει
κι εγώ τους απαντώ μακάρι
και τους παίρνω αγκαλιά γιατί
το εύχομαι κι εγώ να υπάρχει
κι η καρδιά μου σφίγγεται
και η ψυχή λυπάται,
γιατί το Σεπτέμβρη θ' ανοίξουν οι ουρανοί
ή η τύχη θα μου χαμογελάσει,
λέω μέσα μου πενθούσα κι ευσυγκίνητη
μη πιστεύοντας ότι κάτι μπορεί ν' αλλάξει,
μιαν αχτίδα φωτός να λάμψει στον ορίζοντα
και να μαι εκεί να με φωτίσει.

Μέχρι το Σεπτέμβρη λεν οι φίλοι μου,
εύχομαι να γνωρίσεις τον επόμενο
μη κολλάς, μη μασάς, προχώρα,
η ζωή είναι μικρή, μη χάνεις χρόνο
λες και δεν το ξέρω, δεν το βλέπω,
δεν το αισθάνομαι πως περνάει ο χρόνος,
ο καιρός, οι σκέψεις στο μυαλό μου,
εκτός αν οι φίλοι μου θέλουν να βλέπουν
κάτι διαφορετικό, κάτι δικό μου
που μέσα σε ένα νέφωμα πυκνό,
τώρα ελοχεύει, ή μήπως είναι η πίστη
ότι τα πράγματα ποτέ δεν είν' τα ίδια στη ζωή μας,
όχι δεν είν' τα ίδια,
αλλά χτίζεις τα όνειρα, τη ζωή,
μ' αυτά που έχεις κι όχι μ' αυτά που σου λείπουν
εκτός αν είσαι φύσει αισιοδοξος
κι όχι ευαίσθητη ψυχή σαν και του λόγου μου,
που ένιωσες ότι έδωσες κομμάτι ολάκερο
θυσία σε μια αγάπη μοναχή, κατατρεγμένη
κι ύστερα κρύφτηκες ξανά μες το λαγούμι σου,
γιατρεύοντας τις ανίατες πληγές σου.

Μέχρι το Σεπτέμβρη λεν οι φίλοι μου,
σου εύχομαι... το τι δεν έχει σημασία
εύχονται όμως και δίνουν πνοή και λόγο
σε πράγματα ανθρώπινα,
σ' ανάγκες πραγματικές, σε επιθυμίες
κι όνειρα που χουμε όλοι μέσα μας,
υποσυνείδητα πως αν δεν είσαι αναχωρητής
τότε αναζητείς να σαι μ' ανθρώπους
συμβατούς, ανθρώπινους κι αγαπημένους,
να νιώθεις αποδοχή και κατανόηση
να χουν γέφυρες χτισμένες μεταξύ των
κι όχι ορύγματα και βάραθρα να τους χωρίζουν,
να χουν Αγάπη τ' ακούς, Αγάπη κυριότερa
και νοιάξιμο και ενδιαφέρον κι έρωτα
γι' ό,τι τους έφερε μαζί και τους κρατάει.

Αυτή την ευχή μέχρι το Σεπτέμβρη,
με τις μπουνάτσες και τους καύσωνες,
με τη πόλη αδειανή και τους φύλακες
των συναισθημάτων πανταχού παρόντες,
να φανερώνονται μονάχα όταν τους καλείς
και θελήσεις να τους δεις ποιοι αλήθεια είναι,
να ναι η καρδιά ανεκτική και η ψυχή καθάρια
και τότε να πεις σαν έτοιμος από καιρό,
όπως λεν κι οι φίλοι μου
"ό,τι θες εσύ, αυτό να γίνει"...

(c) Marialena, 11.07.2018

Τ' Ουρανού Τ' Αστέρια

Να βάλω θέλω τ' αέρινο το φόρεμα
και ν' αντικρίσω τ΄ουρανού τ' αστέρια
να αφήνουν το ίχνος τους επάνω μου
καθώς θα βρίσκομαι ξανά στα δυο σου χέρια.

Μέρες της Άνοιξης ολάνθιστες σμιλεύονται
καθώς της φυλακής μου το κλειδί λέω το βρήκα
κι άνοιξα τη πόρτα με έναν ψίθυρο
γυρεύοντας του αγγίγματος τη γλύκα.

Και βρήκα στη ντουλάπα μου ένα φόρεμα
το φόρεσα για να χαρώ το πως το νιώθω
κι έτρεξα να σ' ανταμώσω αγάπη μου
γεμάτη από λαχτάρα κι από πόθο.

Να βάλω θέλω τ' αέρινο το φόρεμα
και ν' αντικρίσω στον ουρανό τ' αστέρια
όσο εσύ θα με κρατάς σφιχτά στο στέρνο σου
κι εγώ θα νιώθω σαν παιδί στα δυο σου χέρια.

Marialena, 31/03/2019 (Stargazed...)