Της Κυριακής τα βράδια μη τα φοβηθείς
όταν χαρμόλυπη φέρνουν στο νου
και στη καρδιά γλυκειά μελαγχολία.
Είναι θαρρώ νυχτιές του ουρανού
που περιμένουν τη σειρά τους
για να σβήσουν.
Της Κυριακής τα βράδια μη τα λησμονείς
παραδομένος στο αέναο του χρόνου,
Μέρες και νύχτες που πέρασαν γοργά
σαν μια ανάσα πριν τη συγκίνηση εκφράσεις
κι αναλωθείς σε κάποια ταξίδια μακρινά
μες του μυαλού τους σκοτεινούς σου λαβυρίνθους.
Της Κυριακής τα βράδια μην τ' απαρνηθείς
σαν να υπήρξαν μοναχά για να βραδιάσει
και συ να μένεις με τη καρδιά σου να προσμένει
πριν το ξημέρωμα ξανά τα προσπεράσει.
Της Κυριακής τα βράδια ζήσε τα ξανά
με Έρωτα βαλμένο στη ζωή σου...
(c) Marialena, 01/04/2018
Αναρτήσεις
