Κατάθλιψη

Όταν βυθίζεσαι αργά μες τα σκοτάδια της ψυχής σου

εγώ σε χάνω,

όταν αυτά που σου έδιναν χαρά είναι πράγματα δίχως νόημα

σε χάνω,

όταν η ζωή σου είναι σαν κερί που αχνοφέγγει τρεμοπαίζοντας

σε χάνω.

Χάνω τον άνδρα που αγάπησα

χάνω τον σύντροφο στον έρωτα

χάνω το παιδί που παίζαμε μαζί,

χάνω τον κόσμο γύρω μου.

Όταν δεν θέλεις να βγεις απ’ τ’ αδιέξοδο 

τότε σε χάνω,

όταν μ΄ αρρωσταίνεις και με πονάς

σε χάνω,

όταν δεν θέλεις πια να μοιραστείς τις σκέψεις σου μ’ εμένα

σε χάνω.

Χάνω τον άνδρα που αγάπησα

χάνω το δικαίωμα στο όνειρο μαζί σου

χάνω τη διάθεση να πολεμήσω τα φαντάσματα,

χάνω τον κόσμο γύρω μου.

Όταν θα είναι πια αργά για δάκρυα Ηλέκτρα

τότε θα σ’ έχω χάσει,

όταν θα ζήσω ή θα πεθάνω σ’ ένα κορμί ό,τι κάνω

θα σ’ έχω χάσει,

όταν θα σε δω να μοιάζεις με ξένο πουλί χαμένο

τότε θα έχω πια χαθεί κι εγώ μες τη σκιά σου...

(c) Marialena, 17.03.2017 (για θυμήσου καλά μήπως έχεις χαθεί μέσα σε δρόμους που καίνε?)