Ζεϊμπέκικο Ενός Διαβάτη

Το μαραμένο μου κορμί ένα γιατί μονοπωλεί,
όπως η στράτα τη νυχτιά τον ίσκιο κλέβει
διαβάτης ένας, μοναχός, ψάχνει Φωτιά,
ψάχνει το Φως και της καρδιάς του
το μονάκριβο τζιέρι.

Ψάχνει να βρει παρηγοριά στου κόσμου
τ' αφανέρωτα, στα τόσα λίγα που απέμειναν
κρυμμένα, τάχα πιστεύει πως εκεί
θα συναντήσει τη Πηγή,
που θα γιατρέψει τις πληγές του μαγεμένα.

Το μαραμένο μου κορμί ψάχνει φωλιά να ζεσταθεί
μ' ένα κομμάτι της Αγάπης προσκεφάλι,
για να γιατρέψει τη πληγή σαν μοναχό μονολογεί,
ότι το μερδικό του απ' τη Χαρά
το πήραν άλλοι.

Marialena (c) 25.01.16