Προμηθέας Δεσμώτης

Στα έγκατα της Γης έψαξα να σε βρω δειλά,

Προσδοκώντας μιαν ηλιαχτίδα

Να φωτίσει το διάβα μου το αβέβαιο

Στην άμορφη συστάδα των βράχων

Και στις σχισμές των ορυγμάτων.

 

Μια ηλιαχτίδα, μια τόσο δα δάδα φωτός

Που βρήκε τον δρόμο της πηγαία

Ανάμεσα στα πλέγματα των μορφωμάτων,

Όπως όταν η ψυχή ανέρχεται στον ουρανό

Και το σώμα το φθαρτό κατακρημνίζεται.

 

Marialena, 18/7/2013

Η Λογική Του Χάους

Chaos Theory

Γυρίζω τις πλάτες μου στο μέλλον
Κι υποκρίνομαι
Πως τα καθέκαστα δεν με αφορούν
Και συνεχίζω να ζω
Με κεκτημένη ταχύτητα
Ή αλλιώς ακούσια,
Τυχαία, άτυπα, απροσδιόριστα.

Η σπουδαιότητα της ύπαρξης
Πηγάζει από διαστροφή
Ή μήπως πεποίθηση αιώνων
Που δεν βρέθηκε κανένας
Τολμηρός ή αρκούντως τρελός
Να διαψεύσει
Μέχρι σήμερα ή έως κάποτε,
Ο ορισμός του χρόνου
Είναι σχετικός
Όπως και όλα άλλωστε
Που θεωρούμε δεδομένα.

Κι έπειτα Χάος,
Η απόλυτη τάξη του σύμπαντος
Κυβερνά όλους και όλα
Ανείπωτα και φανερωμένα,
Αποκυήματα της φαντασίας
Και στίγματα της πραγματικότητας
Αντάμα.

Marialena, 16/1/2013