Σ' Έψαχνα

Σ' έψαχνα να σε βρω στο πλάι μου
ένα βράδυ σαν κι αυτό, παράταιρα,
έψαχνα να σε βρω απεγνωσμένα
σε μιας ξύλινης πλατφόρμας την ακριά
ν' αγναντεύουμε τη θάλασσα μαζί,
το κύμα να σκάει στα πόδια μας
με τον μονότονο ήχο του παφλασμού
να ντύνει τις σιωπές μας
κι εμείς εκεί να στέκουμε σαν ήρωες αρχαίου δράματος.

Σ' έψαχνα να σε βρω αντάμα
να νιώσω το χέρι σου ζεστό να μ' ακουμπά
όσο η ματιά θα χάνονταν στου ορίζοντα τη πλάνη,
μα θα χα εσένα δίπλα μου να γείρω
ν' ακουμπήσω το κεφάλι πάνω σου
να κάνω επαφή μαζί σου στα σκοτάδια,
παρέα με κεράκια που θα φεγγαν
κι ονειροπαγίδες που θα ηχούσαν
στο θρόισμα τ' ανέμου, σαν όνειρο.

Σ' έψαχνα να σε βρω στα τραγούδια που ακούω
μέσα στη σιγαλιά της νύχτας,
παρέα μου σ' έναν κόσμο ιδανικό που υπάρχεις
έστω κι αν έπαψες αγάπη να θυμίζεις
και μόνο πόνο και παράπονο κρυφό αισθάνομαι
κάθε φορά που σε ζητώ μες τη ψυχή,
σ' έψαχνα για να σου πω "κράτα με"
γιατί οι άνθρωποι την επαφή ζητούν
μονάχοι στα παραμιλητά τους.

Marialena, (c) 21.08.2018 (I wonder where you are...)

Χάρε

Είσαι πάντα εκεί παρών
όταν οι θνητοί σε αψηφούν ή σε ξεχνάνε τάχα
έχεις υπομονή, πολλή υπομονή,
περιμένοντας του καθενός τη σειρά του
κι όταν σαν ξέπνοα πουλιά
η ψυχή κινά το ταξίδι της γι' αλλού
είσαι εκεί να πάρεις τη τελευταία ανάσα
και να την οδηγήσεις
για εκεί που κίνησε να πάει πεθαίνοντας.

Χάρε,
το ξέρω ότι για όλους μας έχεις σειρά
από τότε που γεννηθήκαμε
μας περιμένεις να πεθάνουμε
σαν τον Θεριστή με το ξυνιάρι στο χέρι
όταν η ζωή παραδοθεί πια στο ανεπίστρεπτο,
είσαι αυτός που θα τη πάρεις
και θα σφαλίσεις τα μάτια για πάντα
για όλους μας, καμιά εξαίρεση, ποτέ.

Αν σε θέλω, όχι, μα δε μπορώ να κάνω αλλιώς
όλοι υποκύπτουν στη μοίρα μας
αργά ή γρήγορα
κι αυτό είναι που πονάει τη ψυχή
αυτών που μένουν πίσω, αβοήθητοι,
περιμένοντας σαν αμνοί τη σφαγή στη σειρά τους
άλλους τους ξαλαφρώνεις απ' τα μαρτύρια
κι άλλους τους παίρνεις ξαφνικά δίχως να ξέρουν,
ενώ υπάρχουν κι άλλοι που παραδίνονται σε σένα
οικειοθελώς, με τους λογαριασμούς τους κλεισμένους.

Γιατί μας παίρνεις ψυχοπομπέ, γιατί μας κάνεις να πονούμε
για όσους έφυγαν από χαμό μες στη ζωή μας,
γιατί δε γίνεται αλλιώς θα πεις, αυτός είναι ο ρόλος σου
κι η αθανασία δεν είναι το αντίδοτο, ποτέ δεν ήταν
άραγε γι' αυτό έπλασε ο άνθρωπος τη ψευδαίσθηση
ότι αντί να μετράει αντίστροφα, παράγει,
αντί να ξοδεύεται, που ξοδεύεται δίχως φειδώ, αντιστέκεται
στην ανίερη συμφωνία που χει κάνει
απ' τη στιγμή που έρχεται στη Γη?

Γιατί πρέπει να μας σταυρώνεις πριν παραδώσουμε το Πνεύμα,
πες μου Χάρε,
γιατί το εδώ και το εκεί δεν είναι ίδια να μην πεθαίνουμε κάθε φορά,
να μην θρηνούμε πρόσωπα αγαπημένα,
να μην απομείνουμε σαν κούτσουρα μονάχοι,
να περιμένουμε τη σειρά μας στο μέτρημά σου, πες μου,
γιατί θα πεις έτσι είναι τα πράγματα κι αν σ' αρέσει
κουνώντας μες τη μούρη μου το δρεπάνι σου, Ψυχοκράτορα,
κι αν μπορείς ξέφυγε από της μοίρας τα γραμμένα.

(c) Marialena, 15.01.2019