Τέλος Εποχής

Μετράς τις ώρες,
τα λεπτά πως θα περάσουν,
με προσδοκία αν το ποθούμενο
θα αποδειχθεί μπροστά στα έκπληκτα
τα μάτια σου,
μα πάντοτε γελιέσαι, πάντοτε
και η χαρμόλυπη γίνεται
το δεύτερό σου φόρεμα,
το δανεικό, το αταίριαστο,
καθώς εσύ αναζητάς ξανά
να βρεις τη γραμμή των οριζόντων
μέσα σου
και να χαράξεις τα όριά σου
στο χαρτί ή στο μυαλό
και να τα κάνεις πράξη,
ενώ κρυφογελά από μακρυά
η Ειρωνία της Τύχης.



Τι και αν έκανες αυτό που νόμιζες,
σωστό ή λάθος,
κριτής του εαυτού σου μην γενείς
για το ακαθόριστο και το προδιαγεγραμμένο,
στο τέλος εποχής απλά
τα βήματα χαράσσεις εις την άμμο
και βαδίζεις με τον Θεό αντάμα
ή τον καιρό κόντρα,
ντύσου καλά στους ευμετάβλητους καιρούς
μα πανοπλία μη φορέσεις,
για να δεχθείς της Μοίρας το προλάλησμα,
άστο να φύγει από κοντά σου, άστο
κι αποχαιρέτα τελικά,
ό,τι απέμεινε απ' του Ονείρου
το ξεστάχυασμα έναν καιρό
και μια στιγμή που πέρασε για πάντα.

Marialena, 7/9/2009 (Τέλος Εποχής)