Τρίτη 23 Ιουνίου 2009

Δαμόκλειος Σπάθη

Κλείνομαι, μέσα στου μυαλού μου
τις πολύχρωμες εικόνες,
σαν σε παραίσθηση που υπήρχε από πάντα
στου τσίρκου μου
τις ανόσιες τις σκέψεις.

Κλείνομαι, μες σ' ένα κάστρο
των ιδεών οχυρωμένο,
μέσα σε πλέγματα αφανή
μα κι ορισμένα,
από τα τείχη που μονάχη μου εγείρω.


Damocles sword, image by http://g.astrology.com

Δεν είμαι εγώ του εαυτού μου ο σωτήρας,
μοιάζω να λέω αντικρύζοντας τον Ήλιο
είμαι η Δαμόκλειος η σπάθη
που με οργή επί της κεφαλής, κρεμάται,
σαν τη λεπτή γραμμή της ανοχής, περάσω.

Κλείνομαι, μες τον λαβύρινθο
με τον Μινώταυρο εμπρός μου,
ποιός θα νικήσει ουδώλως έχει σημασία,
αρκεί που ζω για να διαιωνίζω
ένα παιχνίδι που 'ναι απ' την αρχή, χαμένο.

Marialena, 16/6/2009

2 σχόλια:

  1. Κανένα παιγνίδι δεν είναι χαμένο.
    Πάντα μπορείς να κατεβάσεις το σπαθί του Δαμοκλή.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Είναι και αυτό μια από τις προκλήσεις που καλούμαστε να αντιμετωπίσουμε ή να προσπεράσουμε ανάλογα, αγαπητό μου Χαμομηλάκι, έτσι δεν είναι?

    Κάποιες φορές μοιάζει χαμένο, άλλες όχι, όλα είναι θέμα πως το βλέπεις το ζήτημα κάθε φορά.

    ΑπάντησηΔιαγραφή